Maid in San Sebastian
Door: loreentekronnie
Blijf op de hoogte en volg Loreen
05 September 2010 | Spanje, San Sebastián
Hola lieve allemaal!
Het is alweer een tijdje geleden en er is in de tussentijd een boel gebeurd. Zo ben ik EINDELIJK verhuisd naar een fantastisch appartementje en ben ik ondertussen met mijn stage begonnen.
Om het wat makkelijker te maken zal ik bij het begin beginnen.
Afgelopen dinsdag was het dan zover; na een nacht bijna niet geslapen te hebben en met klotsende oksels en zweetvoeten stonden we met onze enorme hutkoffers opnieuw op de bus te wachten om naar ons nieuwe appartementje te vertrekken.
Maar voordat het zover was moest er nog wel het een en ander gebeuren… zo moesten we bijvoorbeeld opnieuw onze koffers weer inpakken. Niet zo’n probleem zul je zeggen, aangezien het pas 2 weken geleden was dat we dit voor het eerst hebben gedaan en in de tussentijd hebben we nou ook weer niet zóveel nieuw gekocht. Maar het is echt waar, de koffers gingen echt alleen met geweld dicht. Vooral die van Suzanne, daar zijn we met z’n tweeën op gaan zitten en waren heel blij dat hij eindelijk dicht zat. Nu was het alleen nog hopen dat hij niet in de bus of onderweg zou openknappen. Dus nadat dit allemaal achter de rug was liepen we met die zware koffers richting bus. Een ritje van nog geen 5 minuten lopen, maar we waren blij dat we bij de bus even konden gaan zitten. Deze zit was ook maar van korte duur aangezien we in de bus niet konden zitten en we zelfs niet met onze koffers door de ‘voordeur’ konden. Daarom moest er speciaal voor ons de ‘achterdeur’ worden opengedaan. Nadat we eindelijk onze koffers in de bus hadden gesleept kregen we van alle kanten kwade blikken toegeworpen. We stonden namelijk midden voor de deur, en met die koffers hadden we ook wel de deur gebarricadeerd, maar er was ook niemand die voor ons een beetje opzij ging zodat wij met onze koffers naar achteren konden.
Gelukkig hebben we zonder verdere kleerscheuren, maar wel met 3 pauzes, ons nieuwe appartementje weten te bereiken.
Een beschrijving van ons appartementje; je moet het zien als een studentenflat, wat dus betekent dat we het met meerdere mensen delen. In ons geval delen we het met nog 3 anderen. Danel, een Spanjaard, hij gaat over de huisvesting hier. Dan hebben we nog Tomec, een Pool, die al 3 jaar werkt in San Sebastian. Als laatste hebben we nog een Duits meisje, Fransesca. Ze studeert hier ook voor 5 maanden Toerisme. Stuk voor stuk heel aardige mensen. Samen delen we de badkamer, toilet, keuken en woonkamer.
Wij hebben zelf een tweepersoonskamer met een stapelbed, een bureautje, een kast en een balkonnetje. Niet heel bijzonder, maar we voelen er ons echt thuis. En het belangrijkste natuurlijk: mét internet en zónder Chinees.
Dan over mijn stage; dat begon allemaal wat anders dan verwacht.
Wij hadden woensdag 1 september om 10.00 uur een afspraak met onze stagebegeleider Eva Bergareche. Nadat wij ons netjes om iets voor tien hadden gemeld bij de receptie, werden we door een van de medewerkers meegenomen naar buiten, naar de personeelsingang. Hier moesten we “even” wachten totdat señora Bergareche ons op zou halen. Het was buiten ongeveer 27 graden en voor de gelegenheid hadden wij ons netjes in pak gehesen. Je kunt je voorstellen dat we het dus behoorlijk warm kregen. Na meer dan drie kwartier gewacht te hebben kwam Eva ons dan eindelijk ophalen. Ze had een bespreking. Na het gebruikelijke “How are you” en “I’m very sorry” (jaja, de enige Engelse woorden tijdens onze stage) moesten we een heleboel handtekeningen zetten. Hierna werden we aan alle collega’s voorgesteld die ‘back of the house’ werken, oftewel achter de schermen. Uiteindelijk werden we voorgesteld aan de Gobernanta. Zij is onze afdelingsleider en met haar zullen we de eerste weken veel te maken hebben. De eerste weken doen wij verschillende dingen op het gebied van schoonmaak. Zo zit ik nu in de housekeeping en zit Suzanne bij Laundry service. Door de Gobernanta werden we verder rondgeleid door het personeelsgedeelte van het hotel. Daarna werd het tijd om ons ‘uniform’ te passen. En ja, dit is echt net zo verschrikkelijk als het klinkt. Het is een mintgroen jurkje met een schortje ervoor dat net over je knieën komt. Voor iedereen die de film ‘Maid in Manhatten’ kent; nou zo’n gevoel had ik er bij, alleen nog iets erger. Helaas heb ik net niet het figuur a la miss Lopez, waardoor ik er 10 keer dikker uit zie en cup Pamela Anderson krijg in dit prachtige geval. (zie foto)
Omdat wij van te voren nergens over waren ingelicht, wisten we ook totaal niet wat er van ons verwacht werd. Zo wisten wij dus niet dat we al direct de eerste dag aan het werken moesten. Nadat ons ‘pakje’ goedgekeurd was konden we naar onze afdeling gaan. Pardon? Dachten wij. Hebben we dat echt goed verstaan? (tja, want het Spaans was toch nog wel een beetje een heikel puntje, vooral bij deze vrouw, die praatte echt zo snel) Maar helaas, we hadden het goed verstaan, we konden naar onze afdeling vertrekken om te beginnen. Ik wist niet wat me overkwam. Maar zo goed en zo kwaad als het kon liep ik zo zelfverzekerd mogelijk naar boven, naar de kamers. Eenmaal daar aangekomen kwam ik er toch wel achter dat het verdomd makkelijk is om een beetje Spaans te verstaan en te praten, aangezien het niet toegestaan is om Engels of Nederlands in het hotel te praten. Dus daar stond ik in mijn jurkje met een poetsdoek in mijn hand (een kapot laken) in een enorme kamer te staren. Gelukkig was mijn collega wel heel aardig en probeerden we er samen zo goed mogelijk uit te komen. Het scheelt dat het niet heel hard nodig is om hele gesprekken te voeren bij bedden opmaken/stofzuigen/poetsen/etc. Na een kamer gedaan te hebben was het alweer tijd om te lunchen. In het hotel hebben ze een speciale kantine voor personeelsleden waar al het eten staat uitgestald in buffetvorm. Hier kun je dus langslopen en dagelijks variërend eten op je bordje scheppen. Dit verschilt van salade, pasta, vlees, vis, friet, aardappels etc. Heel erg lekker en heel uitgebreid. Het enige verschil is dat de Spanjaarden ‘s middags ontzettend veel eten en wij met ons ene bordje er behoorlijk uit de toon vielen.
Nadat we uiteindelijk klaar waren voor die dag, kwam ik bij toeval weer in het kantoortje van onze Gobernanta terecht. (voor iedereen die mij goed kent, is dit niet heel verrassend...Loreen en de weg vinden gaat niet altijd goed samen) Hier was Suzanne ook die aan het wachten was op Gemma, onze Gobernanta. Toen waren wij aan de beurt, ik had geen idee wat Suzanne kwam doen en wat er precies aan de hand was, viel Gemma helemaal tegen haar uit. Bleek dus dat ze had gevraagd hoe laat we precies klaar waren en hoe laat we morgen moeten beginnen. Heel normaal op je eerste werkdag toch? Uiteindelijk kwam het er op neer dat we konden gaan, maar we begrepen het niet goed aangezien ze echt als een bezetene Spaans sprak. Daarom kwamen nog maar een keer vragen wat nu precies de bedoeling was. Dit hadden we beter niet kunnen doen. Na een diepe zucht mochten we naar binnen en legde ze nog een keer uit wat ze bedoelde. Aangezien wij behoorlijk aangeslagen waren en niet meer helder konden nadenken vroegen we wat in het Engels. Ook een hele verkeerde keuze. Ze sprak wel in het Engels terug, maar liet ons ook weten dat dat de eerste en ook meteen de laatste keer was. Ik kon wel janken. Zo had ik mijn eerste werkdag echt niet voorgesteld; ruzie met je afdelingsleider.
Gelukkig waren de andere dagen wel een stuk leuker en begon ik het zelfs een beetje leuk te vinden. Zo moest ik gisteren en vandaag met drie vrouwen werken. De eerste 2,5 uur gingen we echt als een malle door de kamers heen. Daar liep Loreen met haar stofzuiger, (Aspi Loreen.. (Stofzuiger Loreen)word ik zelfs al genoemd) kamer in, kamer uit. Uiteindelijk hadden we voor de pauze al 17 kamers klaar. Nog maar 15 te gaan. Maar tot mijn verbazing gingen wij na de pauze heel relaxt te werk en gingen we op elke kamer even lekker tv kijken en op de bedden liggen en op de stoelen zitten. Ik moest beloven dat ik het tegen niemand zou vertellen en ze waren heel gefocust op de deur. Mijn werkdagje ging lekker snel voorbij en ik had niet eens last van zere voeten!
Voor de rest maak je ook nog wel leuke dingen mee tijdens het werken in een 5 sterren hotel. Er is toch een bepaald publiek dat er komt. In bijna elke kamer is er een inloopkast, heel verleidelijk om er niet even in te gaan kijken en zo’n mooi jurkje of afzichtelijk chic blouseje te passen. (oeps! Ja oké, ik heb er even stiekem in gekeken! Heel eventjes maar.. zogenaamd de deurtjes poetsen) Maar dankzij mijn vriendin J.Lo weet ik dat dit niet zo’n goed idee is. Binnen de kortste keren heb je een mooie, rijke jongen aan de haak geslagen. Stel je toch eens voor! En dan de koffers die ze hebben. Het hele Louis Vuitton setje is echt niet uit Turkije hoor! Ik voelde me best oké met mijn D&G zonnebril, alleen heel jammer dat ik weet dat die echt nep is.
Gelukkig gaat het Spaans mij nu al een stuk beter af en zijn al mijn collega’s echt heel behulpzaam met het leren van nieuwe woorden en zinnen. Ook het contact met onze Gobernanta is weer helemaal hersteld en kon er zelfs een vriendelijk hola van af!
Volgende week start ik bij de Laundry (Lenceria) en gaat Suzanne naar Limpieza (schoonmaak). Voor mij maar een kort weekje aangezien ik zaterdag (mijn verjaardag!!!!), zondag en maandag lekker vrij ben. Mijn ouders zijn dan ook hier dus daar ben ik echt super blij mee. Heel erg leuk om hen hier alles te laten zien, zodat ze weten waar ik het precies over heb en om natuurlijk mijn 18e verjaardag toch nog een beetje te vieren.
Ik heb weer een veel te lang verhaal geschreven dus tijd om te stoppen. Ik wil alleen nog even zeggen dat ik echt onwijs blij ben met alle lieve reacties/mailtjes/krabbels van iedereen. Dat doet mij echt zo goed en is alleen maar een motivatie om te blijven schrijven. Hopelijk blijven jullie mij volgen en vooral mailen en reacties schrijven want dat is heel erg leuk om te lezen.
Heel veel liefs van mij
Het is alweer een tijdje geleden en er is in de tussentijd een boel gebeurd. Zo ben ik EINDELIJK verhuisd naar een fantastisch appartementje en ben ik ondertussen met mijn stage begonnen.
Om het wat makkelijker te maken zal ik bij het begin beginnen.
Afgelopen dinsdag was het dan zover; na een nacht bijna niet geslapen te hebben en met klotsende oksels en zweetvoeten stonden we met onze enorme hutkoffers opnieuw op de bus te wachten om naar ons nieuwe appartementje te vertrekken.
Maar voordat het zover was moest er nog wel het een en ander gebeuren… zo moesten we bijvoorbeeld opnieuw onze koffers weer inpakken. Niet zo’n probleem zul je zeggen, aangezien het pas 2 weken geleden was dat we dit voor het eerst hebben gedaan en in de tussentijd hebben we nou ook weer niet zóveel nieuw gekocht. Maar het is echt waar, de koffers gingen echt alleen met geweld dicht. Vooral die van Suzanne, daar zijn we met z’n tweeën op gaan zitten en waren heel blij dat hij eindelijk dicht zat. Nu was het alleen nog hopen dat hij niet in de bus of onderweg zou openknappen. Dus nadat dit allemaal achter de rug was liepen we met die zware koffers richting bus. Een ritje van nog geen 5 minuten lopen, maar we waren blij dat we bij de bus even konden gaan zitten. Deze zit was ook maar van korte duur aangezien we in de bus niet konden zitten en we zelfs niet met onze koffers door de ‘voordeur’ konden. Daarom moest er speciaal voor ons de ‘achterdeur’ worden opengedaan. Nadat we eindelijk onze koffers in de bus hadden gesleept kregen we van alle kanten kwade blikken toegeworpen. We stonden namelijk midden voor de deur, en met die koffers hadden we ook wel de deur gebarricadeerd, maar er was ook niemand die voor ons een beetje opzij ging zodat wij met onze koffers naar achteren konden.
Gelukkig hebben we zonder verdere kleerscheuren, maar wel met 3 pauzes, ons nieuwe appartementje weten te bereiken.
Een beschrijving van ons appartementje; je moet het zien als een studentenflat, wat dus betekent dat we het met meerdere mensen delen. In ons geval delen we het met nog 3 anderen. Danel, een Spanjaard, hij gaat over de huisvesting hier. Dan hebben we nog Tomec, een Pool, die al 3 jaar werkt in San Sebastian. Als laatste hebben we nog een Duits meisje, Fransesca. Ze studeert hier ook voor 5 maanden Toerisme. Stuk voor stuk heel aardige mensen. Samen delen we de badkamer, toilet, keuken en woonkamer.
Wij hebben zelf een tweepersoonskamer met een stapelbed, een bureautje, een kast en een balkonnetje. Niet heel bijzonder, maar we voelen er ons echt thuis. En het belangrijkste natuurlijk: mét internet en zónder Chinees.
Dan over mijn stage; dat begon allemaal wat anders dan verwacht.
Wij hadden woensdag 1 september om 10.00 uur een afspraak met onze stagebegeleider Eva Bergareche. Nadat wij ons netjes om iets voor tien hadden gemeld bij de receptie, werden we door een van de medewerkers meegenomen naar buiten, naar de personeelsingang. Hier moesten we “even” wachten totdat señora Bergareche ons op zou halen. Het was buiten ongeveer 27 graden en voor de gelegenheid hadden wij ons netjes in pak gehesen. Je kunt je voorstellen dat we het dus behoorlijk warm kregen. Na meer dan drie kwartier gewacht te hebben kwam Eva ons dan eindelijk ophalen. Ze had een bespreking. Na het gebruikelijke “How are you” en “I’m very sorry” (jaja, de enige Engelse woorden tijdens onze stage) moesten we een heleboel handtekeningen zetten. Hierna werden we aan alle collega’s voorgesteld die ‘back of the house’ werken, oftewel achter de schermen. Uiteindelijk werden we voorgesteld aan de Gobernanta. Zij is onze afdelingsleider en met haar zullen we de eerste weken veel te maken hebben. De eerste weken doen wij verschillende dingen op het gebied van schoonmaak. Zo zit ik nu in de housekeeping en zit Suzanne bij Laundry service. Door de Gobernanta werden we verder rondgeleid door het personeelsgedeelte van het hotel. Daarna werd het tijd om ons ‘uniform’ te passen. En ja, dit is echt net zo verschrikkelijk als het klinkt. Het is een mintgroen jurkje met een schortje ervoor dat net over je knieën komt. Voor iedereen die de film ‘Maid in Manhatten’ kent; nou zo’n gevoel had ik er bij, alleen nog iets erger. Helaas heb ik net niet het figuur a la miss Lopez, waardoor ik er 10 keer dikker uit zie en cup Pamela Anderson krijg in dit prachtige geval. (zie foto)
Omdat wij van te voren nergens over waren ingelicht, wisten we ook totaal niet wat er van ons verwacht werd. Zo wisten wij dus niet dat we al direct de eerste dag aan het werken moesten. Nadat ons ‘pakje’ goedgekeurd was konden we naar onze afdeling gaan. Pardon? Dachten wij. Hebben we dat echt goed verstaan? (tja, want het Spaans was toch nog wel een beetje een heikel puntje, vooral bij deze vrouw, die praatte echt zo snel) Maar helaas, we hadden het goed verstaan, we konden naar onze afdeling vertrekken om te beginnen. Ik wist niet wat me overkwam. Maar zo goed en zo kwaad als het kon liep ik zo zelfverzekerd mogelijk naar boven, naar de kamers. Eenmaal daar aangekomen kwam ik er toch wel achter dat het verdomd makkelijk is om een beetje Spaans te verstaan en te praten, aangezien het niet toegestaan is om Engels of Nederlands in het hotel te praten. Dus daar stond ik in mijn jurkje met een poetsdoek in mijn hand (een kapot laken) in een enorme kamer te staren. Gelukkig was mijn collega wel heel aardig en probeerden we er samen zo goed mogelijk uit te komen. Het scheelt dat het niet heel hard nodig is om hele gesprekken te voeren bij bedden opmaken/stofzuigen/poetsen/etc. Na een kamer gedaan te hebben was het alweer tijd om te lunchen. In het hotel hebben ze een speciale kantine voor personeelsleden waar al het eten staat uitgestald in buffetvorm. Hier kun je dus langslopen en dagelijks variërend eten op je bordje scheppen. Dit verschilt van salade, pasta, vlees, vis, friet, aardappels etc. Heel erg lekker en heel uitgebreid. Het enige verschil is dat de Spanjaarden ‘s middags ontzettend veel eten en wij met ons ene bordje er behoorlijk uit de toon vielen.
Nadat we uiteindelijk klaar waren voor die dag, kwam ik bij toeval weer in het kantoortje van onze Gobernanta terecht. (voor iedereen die mij goed kent, is dit niet heel verrassend...Loreen en de weg vinden gaat niet altijd goed samen) Hier was Suzanne ook die aan het wachten was op Gemma, onze Gobernanta. Toen waren wij aan de beurt, ik had geen idee wat Suzanne kwam doen en wat er precies aan de hand was, viel Gemma helemaal tegen haar uit. Bleek dus dat ze had gevraagd hoe laat we precies klaar waren en hoe laat we morgen moeten beginnen. Heel normaal op je eerste werkdag toch? Uiteindelijk kwam het er op neer dat we konden gaan, maar we begrepen het niet goed aangezien ze echt als een bezetene Spaans sprak. Daarom kwamen nog maar een keer vragen wat nu precies de bedoeling was. Dit hadden we beter niet kunnen doen. Na een diepe zucht mochten we naar binnen en legde ze nog een keer uit wat ze bedoelde. Aangezien wij behoorlijk aangeslagen waren en niet meer helder konden nadenken vroegen we wat in het Engels. Ook een hele verkeerde keuze. Ze sprak wel in het Engels terug, maar liet ons ook weten dat dat de eerste en ook meteen de laatste keer was. Ik kon wel janken. Zo had ik mijn eerste werkdag echt niet voorgesteld; ruzie met je afdelingsleider.
Gelukkig waren de andere dagen wel een stuk leuker en begon ik het zelfs een beetje leuk te vinden. Zo moest ik gisteren en vandaag met drie vrouwen werken. De eerste 2,5 uur gingen we echt als een malle door de kamers heen. Daar liep Loreen met haar stofzuiger, (Aspi Loreen.. (Stofzuiger Loreen)word ik zelfs al genoemd) kamer in, kamer uit. Uiteindelijk hadden we voor de pauze al 17 kamers klaar. Nog maar 15 te gaan. Maar tot mijn verbazing gingen wij na de pauze heel relaxt te werk en gingen we op elke kamer even lekker tv kijken en op de bedden liggen en op de stoelen zitten. Ik moest beloven dat ik het tegen niemand zou vertellen en ze waren heel gefocust op de deur. Mijn werkdagje ging lekker snel voorbij en ik had niet eens last van zere voeten!
Voor de rest maak je ook nog wel leuke dingen mee tijdens het werken in een 5 sterren hotel. Er is toch een bepaald publiek dat er komt. In bijna elke kamer is er een inloopkast, heel verleidelijk om er niet even in te gaan kijken en zo’n mooi jurkje of afzichtelijk chic blouseje te passen. (oeps! Ja oké, ik heb er even stiekem in gekeken! Heel eventjes maar.. zogenaamd de deurtjes poetsen) Maar dankzij mijn vriendin J.Lo weet ik dat dit niet zo’n goed idee is. Binnen de kortste keren heb je een mooie, rijke jongen aan de haak geslagen. Stel je toch eens voor! En dan de koffers die ze hebben. Het hele Louis Vuitton setje is echt niet uit Turkije hoor! Ik voelde me best oké met mijn D&G zonnebril, alleen heel jammer dat ik weet dat die echt nep is.
Gelukkig gaat het Spaans mij nu al een stuk beter af en zijn al mijn collega’s echt heel behulpzaam met het leren van nieuwe woorden en zinnen. Ook het contact met onze Gobernanta is weer helemaal hersteld en kon er zelfs een vriendelijk hola van af!
Volgende week start ik bij de Laundry (Lenceria) en gaat Suzanne naar Limpieza (schoonmaak). Voor mij maar een kort weekje aangezien ik zaterdag (mijn verjaardag!!!!), zondag en maandag lekker vrij ben. Mijn ouders zijn dan ook hier dus daar ben ik echt super blij mee. Heel erg leuk om hen hier alles te laten zien, zodat ze weten waar ik het precies over heb en om natuurlijk mijn 18e verjaardag toch nog een beetje te vieren.
Ik heb weer een veel te lang verhaal geschreven dus tijd om te stoppen. Ik wil alleen nog even zeggen dat ik echt onwijs blij ben met alle lieve reacties/mailtjes/krabbels van iedereen. Dat doet mij echt zo goed en is alleen maar een motivatie om te blijven schrijven. Hopelijk blijven jullie mij volgen en vooral mailen en reacties schrijven want dat is heel erg leuk om te lezen.
Heel veel liefs van mij
-
05 September 2010 - 21:14
Wietse:
Heey Loreen,
Wat een verhaal zeg, en wat een begin van de stage, dat met de afdelingsleider. Maar goed dat dat nu goed loopt!!
Maar verder, een kamer, zonder chinees en met internet (haha). Dat lijkt me een vooruitgang ;)
Alleen wel erg jammer dat met je verjaardag nog in Spanje zit, want ik zou je graag Real life feliciteren maar dat wordt lastig zo. En dan word m'n moeder ook nog eens 50 op jou verjaardag.
Dus dat word ook nog wat.
Verder natuurlijk nog complimenten voor het geweldige pakje, "Housekeeping??"
En de groetjes aan die kant!!
Gr. Wietse -
06 September 2010 - 12:01
Inez:
Hey Loreen,
Wat een geweldig verhaal om te lezen. En ik moet eerlijk bekennen; kind, het poetsmiepjurkje staat je uitermate charmant. We worden haast jaloers.
Veel plezier met stage lopen en alvast een hele fijne verjaardag toegewenst.
Groetjes Inez -
06 September 2010 - 13:24
Anrien:
heey! Ik dacht: ik lees even gauw een stukje, maar ik heb toch weer het hele verhaal gelezen :P je schrijft ook zo leuk, dan krijg je dat ;)
dat pakje staat je inderdaad beeldig. Ik vond het J.Lo verhaal nog niet zo slecht hoor, alleen jammer dat op n gegeven moment de waarheid altijd weer naar boven komt ;) maar wie weet komt er wel een leuke rijkerd langs die valt op schoonmaakmeisjes :)
Groetjes! -
06 September 2010 - 20:53
Sharon:
Hee meisje!
Wat een super leuk verhaal weer zeg. En wat heb je al weer veel gemaakt in 1 week tijd. En ik ben blij dat je het naar je zin hebt in je appartement. Dat is natuurlijk wel fijn. Dat je nu echt je eigen plek hebt.
En dat pakje geweldig. Echt precies hoe je het vertelde. Echt leuk! Wel mee naar huis nemen als dat mag natuurlijk:)!
Heb je genoten van je vrije dag vandaag?
Nou werk ze meisje morgen! En dan spreken we elkaar snel weer!
Dikke kus(K) -
07 September 2010 - 09:24
Manon Te Vruchte:
Lieve Loreen!
Wat een super leuk verhaal! Ik zit aan het scherm gekluisterd hahah! Maar een pittige eerste werkweek! Zet hem op en geniet straks van je vrije daagjes!
X manon -
07 September 2010 - 11:17
Nicole Groot Zevert:
Haaa die Loreen,
Poeh, je mag wel jaloers zijn op mij, maar ik heb toch liever jouw weer! Ziet er allemaal super mooi uit en fijn dat jullie nu je eigen appartement hebben waar je je thuis voelt!
Wel een beetje een rot begin met zo'n eerste werkdag, maar gelukkig is dat nu al weer helemaal goed!
Lastig man, alles in het spaans, waarschijnlijk kan je het straks echt gewoon vloeiend spreken!
De kamers daar zijn in ieder geval beter dan de Paasberg, dus je vermaakt je daar wel!
Leuk om te lezen en ik blijf je zeker volgen. Heb alleen bijna geen tijd om alles te lezen dus ik haal het wel een keer in haha!
Heeel veel succes en plezier, natuurlijk ook met je 18e verjaardag daar, big party!
Lieeefs,
Nicole -
07 September 2010 - 11:54
Gini En Wout:
Hallo Loreen, leuk om je nieuwe verhaal weer te lezen. Fijn dat je je thuis voelt in je nieuwe appartement en (ondanks de eerste dag ervaring)ook op je stageplek! Je ziet er fantastisch uit in je nieuwe outfit(daarbij zijn Spanjaarden gek op blond), wie weet wat je nog tegen komt aan verrassingen in San Sebastiaan. Veelvuldig 's avonds over de boulevard lopen wil misschien wel helpen!
Succes verder meid, we blijven je volgen. En een hele fijne 18e verjaardag samen met je ouders!!Groetjes. -
08 September 2010 - 20:44
Jolanda:
hoi Loreen,
wat een super leuk verslag. Als kamermeisje doe je het nu goed maar als schrijfster zou je het zeker ook goed doen. Harstikke leuk. Geniet maar lekker van het mooie weer en de fantastische ervaring die je daar opdoet.
Liefs Jolanda -
09 September 2010 - 15:03
Niky:
Hee Loreen,
Wat fijn dat je het helemaal naar je zin hebt daar in San Sebastian! En ik moet je inderdaad meegeven, het mintgroene jurkje staat je beeldig;).
Heel veel plezier daar, stage is super!
xx -
10 September 2010 - 15:52
Hubertine Heutinck:
Hoi Loreen,
Alvast gefeliciteerd met je 18e verjaardag!!!
Eindelijk volwassen! en natuurlijk proficiat met je broer en geniet van je vrije dagen met je ouders!!
Groetjes : Manfred en Hubertine -
11 September 2010 - 11:35
Dorien:
Natuurlijk ken ik made in manhattan :D Is inderdaad precies zo'n verhaal haha.
Gefeliciteerd met je birthday! We gaan je ontzettend missen dit weekend! -
11 September 2010 - 21:22
Fam. Heutinck:
Hallo Loreen,
Vanuit Lichtenvoorde willen wij jou van harte feliciteren met je 18e verjaardag. Wat een bijzondere plek om 18 te worden. Leuk dat je ouders bij je zijn. Geniet er lekker van onder het genot van een lekker Spaans wijntje. Wij maken ons op voor de kermis. Heveel groetjes van Tonnie, Hermien, Anne en Lotte.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
