Volwassen mét ouders!!
Door: loreentekronnie
Blijf op de hoogte en volg Loreen
16 September 2010 | Spanje, San Sebastián
Lieve allemaal,
Ja, er is weer een boel gebeurd! Ik ben nu OFFICIEEL volwassen, mijn paps en mams zijn langs geweest en ik ben alweer bezig met mijn derde week stage. Reden genoeg dus om weer mijn avonturen te delen met jullie.
Afgelopen vrijdag was het eindelijk zover, ik zou mijn ouders na een maandje weer zien.
Donderdag had ik mijn ouders tot in detail beschreven hoe ze precies vanaf het vliegveld in Bilbao naar hun hostel in San Sebastian moesten gaan, omdat ik hen helaas niet kon ophalen aangezien ik tot 17.00 uur moest werken.
Het weer was prachtig en daar zaten ze, in de zon op het terrasje naast het hotel! Heel erg leuk om ze weer te zien. Nadat we even lekker wat hadden gedronken, zijn we naar het hostel van mijn ouders gegaan om 'onze' koffer op te halen. Voor ongeveer 10 kilo hadden ze namelijk allemaal zooi voor ons mee. (Lees: hagelslag, heel veel hagelslag; drop, heel veel drop; pannenkoekenmeel, heel veel pannenkoekenmeel en nog veel meer) Daarna begonnen onze maagjes wel een beetje te knorren, dus zijn we samen met onze koffer heel culinair gaan dineren bij M.D.
Onze magen waren gevuld, dus werd het tijd om mijn ouders ons appartementje te showen. Heel grappig om je ouders een keer op bezoek te hebben. Eenmaal hier was het afwachten totdat het klokje eindelijk 00.00 uur aangaf. Loreen was jarig!! Woehoe.. ik was eindelijk 18 en dus volwassen. Geheel onverwachts hadden papa en mama ook nog een hele berg cadeaus mee van het thuisfront. Ontzettend lief allemaal, vooral het boek waarin al mijn vrienden en familie wat in hebben geschreven! Echt onwijs lief en heel leuk om te lezen.
Daarna moest ik mee naar mijn kamertje, hadden ze helemaal versierd en tot mijn verbazing hadden zelfs mijn allerliefste vriendinnetjes nog een spandoek gemaakt met een leuke tekst! Hoe lief! Na alles te hebben bekeken gingen mijn ouders weer terug om snel te slapen aangezien ze de vorige nacht ook al hadden overgeslagen.
Op zaterdag zijn we eerst wezen ontbijten en even de stad om wat boodschapjes te doen en om natuurlijk een taartje te eten. Daarna nog eventjes luieren op het strand en om 16.00 uur gingen we skypen met Jelmer. Want ook hij is natuurlijk een volwassen man geworden! Heel raar om voor het eerst onze verjaardag zonder elkaar te vieren. Wel heel grappig om Jel en Hes op skype te zien. We hebben zelfs 'samen' kaarsjes uitgeblazen. Gelukkig waren ze druk met de corso en hoefde Jelmer zijn verjaardag ook niet alleen te vieren.
's Avonds gingen we lekker uiteten bij de Wok (ja ja, we durfden het aan, om te eten bij de Chinees! Wel even alles goed geinspecteerd hoor!) Na afloop bleek dat Suzanne wat had 'geregeld' voor mijn verjaardag. Daar kwam de Chinese ober aangezet met... jawel één verjaardagskaarsje! (zo'n kaarjse dat je altijd uitlbaast op je verjaardag) Helaas, een beetje mislukt, maar daarom juist heel grappig en heel lief bedoeld.
Zondag was ik alweer een dag volwassen en dat voelde heel goed. Het enige waar ik wel een beetje last van had, was dat ik nu toch echt officieel de kermis en de corso moest missen. Gelukkig had ik niet heel veel tijd om het te missen, want nadat we bij mij op het terras hadden ontbeten zijn we een eindje gaan lopen. Bleek dat hier een of andere roeiwedstrijd gaande was, een Regata, waar heel Baskeland op af was gekomen. Werkelijk, nog nooit zoveel mensen bij elkaar gezien! Er waren wel een stuk of 60.000 man. Iedereen droeg een bepaalde kleur; groen, blauw, roze of paars. Nadat wij ook een plekje aan de kant van het water hadden weten te bemachtigen, gilden we leuk met iedereen mee, ook al hadden we geen idee waarom en waar we precies naar moesten kijken. (hoezo kuddegedrag he!!) Overal waren mensen, overal lag zooi, overal waren mensen dronken, overal was muziek en lawaai. Ik moet zeggen dat het kermisgevoel even helemaal terug was hier. Nadat we 's middags even lekker siesta hadden gehouden, (tja, in Spanje moet je je ook aanpassen he!) hebben we de optocht van de corso bekeken op internet. Ineens was ik reuzeblij dat ik lekker hier was, in het warme Spanje, en niet in het natte koude Lichtenvoorde was. Had wel een beetje medelijden hoor met alle mensen die zo lang hebben gewerkt aan de wagen en die op de wagen stonden en voor iedereen die aan de kant stond, maar het was een goede remedie voor mij.
Maandag was alweer de laatste dag dat we samen waren. Het zou weer prachtig weer worden, dus hadden we een boottocht óf een bustoctje op de planning staan. Na weer lekker ontbeten te hebben op het terras bij mij, besloten we om met de boot naar een eilandje te gaan. Nou deze spectaculaire boottocht vond plaats op een exclusieve roeiboot en duurde 5 HELE minuten. Heel indrukwekkend. Het eilandje was daarentegen wel heel mooi, en bood een prachtig uitzicht op zee en het vasteland. Daarna hebben we nog even lekker langs het strand gelopen. Dit had ik beter niet kunnen doen, want nu loop ik rond met een permanente zonnebril op mijn kop. Heel leuk, ook als je bedenkt dat ik onwijs leuke collega's heb die niets anders zeggen. 's Avonds was het al weer tijd voor ons laatste avondmaal. Heel raar om weer afscheid te nemen, aangezien het nu echt 4 maanden duurt voordat ik ze weer zie. Het voelde ook helemaal niet zo, want gelukkig kunnen we elke week nog skypen en dus blijven we elkaar spreken en zien.
Dinsdag waren mijn ouders er ook nog, maar moest ik helaas werken en zou ik ze dus net mislopen. Het was een heel erg leuke week waar ik met veel plezier op terug kijk.
Dan iets heel anders, mijn stage. Nadat ik mijn week als camerera de pisos (housekeeper) had afgerond werd het voor mij tijd om naar Lenceria (Laundry) te gaan. Gelukkig hoefde ik mijn groene jurkje nog niet in te leveren en mocht ik nog een weekje als Pamela Anderson/Jennifer Lopez door het leven.Jammer genoeg is hier niet veel werk en stond ik dus de helft van de tijd niets te doen. Mijn werkzaamheden waren: 's ochtends de was opruimen die binnenkomt van de wasserette en een beetje opvouwen. Daarna moet dit allemaal worden verdeeld en naar de verschillende verdiepingen worden gebracht. Als dit gebeurd is moet je zo nu en dan naar boven om wat was van gasten aan te nemen en om dit weer terug te brengen. De was service is echt belachelijk duur. Om je een indicatie te geven: €4,95 om een paar sokken te wassen! Belachelijk he. Maar goed, het wordt nog best veel gedaan.
Voor hen was het wel heel makkelijk dat ik bij hen was, vooral met Engels sprekende gasten. Dat Spanjaarden geen Engels spreken, is bekend, maar dat het zo slecht gesteld is wist ik ook niet. Op een gegeven moment werd er gebeld en moest ik naar boven om mijn collega te helpen met een gast. Bleek dat ze elkaar niet begrepen en dat ik dus als tolk moest spelen. Dit betekende dat ik eerst in het Engels naar de gast moest luisteren en dit vertalen naar het Spaans en vice versa! Behoorlijk lastig als je mijn niveau van Spaans spreekt, maar wonder boven wonder zijn we er samen uitgekomen!
Om toch nog een beetje mijn dagen door te komen bij de Lenceria, ben ik begonnen met schoonmaken. Nadat ik dit twee uur had gedaan werd ik er letterlijk onder vandaan getrokken en mocht ik niet meer poetsen. Dus uiteindelijk stond ik weer lekker te staan en een beetje niets te doen. Af en toe heb ik toch stiekem mijn poetsdoek gepakt en hier en daar een schapje gepoetst.
Deze week zou ik eigenlijk naar de Limpieza (schoonmaak) gaan, maar omdat er op andere afdelingen meer werk te doen was, moest ik dat gaan doen. Dinsdag weer een dagje lenceria gedaan, er was nu heel veel werk te doen en heb me geen moment verveeld. Ik heb eerst namelijk ong. 300 zakken opgevouwen en daarna moest ik naaien! Echt waar, ik heb genaaid. Nog nooit in mijn leven heb ik ook maar een knoop aan de jas gezet, en nu moest ik namen in de boorden van blousen en broeken naaien. Het duurde even, maar ze waren harstikke trots op mij!!
De rest van de week moet ik weer als housekeeper aan de gang. En mag het groene pakkie dus nog een weekje blijven.
Morgen begint dan eindelijk het filmfestival en komt Julia Roberts, samen met de man van Penelopé Cruz (zijn naam is me ontschoten) op bezoek bij ons.
Volgende week zou ik dus waarschijnlijk wel een spannend verhaal hierover hebben.
Hoe ik het elke keer toch voor elkaar krijg dat mijn verhalen zo lang worden weet ik ook niet, maar ik vind het wel weer goed geweest.
Nogmaals heel erg bedankt voor alle lieve berichtjes en blijf dat vooral doen!
Muchos besos
Ja, er is weer een boel gebeurd! Ik ben nu OFFICIEEL volwassen, mijn paps en mams zijn langs geweest en ik ben alweer bezig met mijn derde week stage. Reden genoeg dus om weer mijn avonturen te delen met jullie.
Afgelopen vrijdag was het eindelijk zover, ik zou mijn ouders na een maandje weer zien.
Donderdag had ik mijn ouders tot in detail beschreven hoe ze precies vanaf het vliegveld in Bilbao naar hun hostel in San Sebastian moesten gaan, omdat ik hen helaas niet kon ophalen aangezien ik tot 17.00 uur moest werken.
Het weer was prachtig en daar zaten ze, in de zon op het terrasje naast het hotel! Heel erg leuk om ze weer te zien. Nadat we even lekker wat hadden gedronken, zijn we naar het hostel van mijn ouders gegaan om 'onze' koffer op te halen. Voor ongeveer 10 kilo hadden ze namelijk allemaal zooi voor ons mee. (Lees: hagelslag, heel veel hagelslag; drop, heel veel drop; pannenkoekenmeel, heel veel pannenkoekenmeel en nog veel meer) Daarna begonnen onze maagjes wel een beetje te knorren, dus zijn we samen met onze koffer heel culinair gaan dineren bij M.D.
Onze magen waren gevuld, dus werd het tijd om mijn ouders ons appartementje te showen. Heel grappig om je ouders een keer op bezoek te hebben. Eenmaal hier was het afwachten totdat het klokje eindelijk 00.00 uur aangaf. Loreen was jarig!! Woehoe.. ik was eindelijk 18 en dus volwassen. Geheel onverwachts hadden papa en mama ook nog een hele berg cadeaus mee van het thuisfront. Ontzettend lief allemaal, vooral het boek waarin al mijn vrienden en familie wat in hebben geschreven! Echt onwijs lief en heel leuk om te lezen.
Daarna moest ik mee naar mijn kamertje, hadden ze helemaal versierd en tot mijn verbazing hadden zelfs mijn allerliefste vriendinnetjes nog een spandoek gemaakt met een leuke tekst! Hoe lief! Na alles te hebben bekeken gingen mijn ouders weer terug om snel te slapen aangezien ze de vorige nacht ook al hadden overgeslagen.
Op zaterdag zijn we eerst wezen ontbijten en even de stad om wat boodschapjes te doen en om natuurlijk een taartje te eten. Daarna nog eventjes luieren op het strand en om 16.00 uur gingen we skypen met Jelmer. Want ook hij is natuurlijk een volwassen man geworden! Heel raar om voor het eerst onze verjaardag zonder elkaar te vieren. Wel heel grappig om Jel en Hes op skype te zien. We hebben zelfs 'samen' kaarsjes uitgeblazen. Gelukkig waren ze druk met de corso en hoefde Jelmer zijn verjaardag ook niet alleen te vieren.
's Avonds gingen we lekker uiteten bij de Wok (ja ja, we durfden het aan, om te eten bij de Chinees! Wel even alles goed geinspecteerd hoor!) Na afloop bleek dat Suzanne wat had 'geregeld' voor mijn verjaardag. Daar kwam de Chinese ober aangezet met... jawel één verjaardagskaarsje! (zo'n kaarjse dat je altijd uitlbaast op je verjaardag) Helaas, een beetje mislukt, maar daarom juist heel grappig en heel lief bedoeld.
Zondag was ik alweer een dag volwassen en dat voelde heel goed. Het enige waar ik wel een beetje last van had, was dat ik nu toch echt officieel de kermis en de corso moest missen. Gelukkig had ik niet heel veel tijd om het te missen, want nadat we bij mij op het terras hadden ontbeten zijn we een eindje gaan lopen. Bleek dat hier een of andere roeiwedstrijd gaande was, een Regata, waar heel Baskeland op af was gekomen. Werkelijk, nog nooit zoveel mensen bij elkaar gezien! Er waren wel een stuk of 60.000 man. Iedereen droeg een bepaalde kleur; groen, blauw, roze of paars. Nadat wij ook een plekje aan de kant van het water hadden weten te bemachtigen, gilden we leuk met iedereen mee, ook al hadden we geen idee waarom en waar we precies naar moesten kijken. (hoezo kuddegedrag he!!) Overal waren mensen, overal lag zooi, overal waren mensen dronken, overal was muziek en lawaai. Ik moet zeggen dat het kermisgevoel even helemaal terug was hier. Nadat we 's middags even lekker siesta hadden gehouden, (tja, in Spanje moet je je ook aanpassen he!) hebben we de optocht van de corso bekeken op internet. Ineens was ik reuzeblij dat ik lekker hier was, in het warme Spanje, en niet in het natte koude Lichtenvoorde was. Had wel een beetje medelijden hoor met alle mensen die zo lang hebben gewerkt aan de wagen en die op de wagen stonden en voor iedereen die aan de kant stond, maar het was een goede remedie voor mij.
Maandag was alweer de laatste dag dat we samen waren. Het zou weer prachtig weer worden, dus hadden we een boottocht óf een bustoctje op de planning staan. Na weer lekker ontbeten te hebben op het terras bij mij, besloten we om met de boot naar een eilandje te gaan. Nou deze spectaculaire boottocht vond plaats op een exclusieve roeiboot en duurde 5 HELE minuten. Heel indrukwekkend. Het eilandje was daarentegen wel heel mooi, en bood een prachtig uitzicht op zee en het vasteland. Daarna hebben we nog even lekker langs het strand gelopen. Dit had ik beter niet kunnen doen, want nu loop ik rond met een permanente zonnebril op mijn kop. Heel leuk, ook als je bedenkt dat ik onwijs leuke collega's heb die niets anders zeggen. 's Avonds was het al weer tijd voor ons laatste avondmaal. Heel raar om weer afscheid te nemen, aangezien het nu echt 4 maanden duurt voordat ik ze weer zie. Het voelde ook helemaal niet zo, want gelukkig kunnen we elke week nog skypen en dus blijven we elkaar spreken en zien.
Dinsdag waren mijn ouders er ook nog, maar moest ik helaas werken en zou ik ze dus net mislopen. Het was een heel erg leuke week waar ik met veel plezier op terug kijk.
Dan iets heel anders, mijn stage. Nadat ik mijn week als camerera de pisos (housekeeper) had afgerond werd het voor mij tijd om naar Lenceria (Laundry) te gaan. Gelukkig hoefde ik mijn groene jurkje nog niet in te leveren en mocht ik nog een weekje als Pamela Anderson/Jennifer Lopez door het leven.Jammer genoeg is hier niet veel werk en stond ik dus de helft van de tijd niets te doen. Mijn werkzaamheden waren: 's ochtends de was opruimen die binnenkomt van de wasserette en een beetje opvouwen. Daarna moet dit allemaal worden verdeeld en naar de verschillende verdiepingen worden gebracht. Als dit gebeurd is moet je zo nu en dan naar boven om wat was van gasten aan te nemen en om dit weer terug te brengen. De was service is echt belachelijk duur. Om je een indicatie te geven: €4,95 om een paar sokken te wassen! Belachelijk he. Maar goed, het wordt nog best veel gedaan.
Voor hen was het wel heel makkelijk dat ik bij hen was, vooral met Engels sprekende gasten. Dat Spanjaarden geen Engels spreken, is bekend, maar dat het zo slecht gesteld is wist ik ook niet. Op een gegeven moment werd er gebeld en moest ik naar boven om mijn collega te helpen met een gast. Bleek dat ze elkaar niet begrepen en dat ik dus als tolk moest spelen. Dit betekende dat ik eerst in het Engels naar de gast moest luisteren en dit vertalen naar het Spaans en vice versa! Behoorlijk lastig als je mijn niveau van Spaans spreekt, maar wonder boven wonder zijn we er samen uitgekomen!
Om toch nog een beetje mijn dagen door te komen bij de Lenceria, ben ik begonnen met schoonmaken. Nadat ik dit twee uur had gedaan werd ik er letterlijk onder vandaan getrokken en mocht ik niet meer poetsen. Dus uiteindelijk stond ik weer lekker te staan en een beetje niets te doen. Af en toe heb ik toch stiekem mijn poetsdoek gepakt en hier en daar een schapje gepoetst.
Deze week zou ik eigenlijk naar de Limpieza (schoonmaak) gaan, maar omdat er op andere afdelingen meer werk te doen was, moest ik dat gaan doen. Dinsdag weer een dagje lenceria gedaan, er was nu heel veel werk te doen en heb me geen moment verveeld. Ik heb eerst namelijk ong. 300 zakken opgevouwen en daarna moest ik naaien! Echt waar, ik heb genaaid. Nog nooit in mijn leven heb ik ook maar een knoop aan de jas gezet, en nu moest ik namen in de boorden van blousen en broeken naaien. Het duurde even, maar ze waren harstikke trots op mij!!
De rest van de week moet ik weer als housekeeper aan de gang. En mag het groene pakkie dus nog een weekje blijven.
Morgen begint dan eindelijk het filmfestival en komt Julia Roberts, samen met de man van Penelopé Cruz (zijn naam is me ontschoten) op bezoek bij ons.
Volgende week zou ik dus waarschijnlijk wel een spannend verhaal hierover hebben.
Hoe ik het elke keer toch voor elkaar krijg dat mijn verhalen zo lang worden weet ik ook niet, maar ik vind het wel weer goed geweest.
Nogmaals heel erg bedankt voor alle lieve berichtjes en blijf dat vooral doen!
Muchos besos
-
17 September 2010 - 09:00
Sharon:
Meisje!
Wat een super leuk verhaal toch weer. Dan heb je inderdaad een super leuk weekend gehad en ook een super leuke verjaardag. Maar dat moet ook. Daar ben ik blij om.
En leuk dat dit weekende de bekende mensen komen. Ben dan erg benieuwd naar je verhaal. We gaan snel skypen! Want, dat is alweer te lang geleden.
Dikke kus(K) -
17 September 2010 - 09:17
Anrien:
heee Loreen,
Een lang verhaal, maar helemaal niet vervelend om te lezen. Juist erg leuk! :)
Nog gefeliciteerd met je verjaardag trouwens :)
Ik kijk uit naar de hereniging met Julia Roberts. Misschien heeft ze wel hetzelfde pakje aan als jij, dan moet je daar wel echt even een foto van maken he :);) ooh ik ben jaloers op jou :P
Liefs! -
17 September 2010 - 09:30
Nicol:
Wat een leuk verhaal weer Loreen! En wat speciaal dat je je verjaardag nog zo leuk hebt kunnen vieren.
Ben erg benieuwd naar de bekende mensen en kijk weer uit naar je volgende verhaal!!
Succes nog met het naaien!:P
Kusje -
17 September 2010 - 11:42
Robine:
Wat een leuk verhaal meisje! Ik ben benieuwd naar Julia roberts, misschien is ze wel heeeel lelijk in het echt, of heeft ze allemaal pukkels en vetrollen.. Hihi! BEN BENIEUWD. We kletsen gauw weer via skype/msn.
Daaaaaaaag(l)
Ps. Hij heet Javier bardem -
18 September 2010 - 11:35
Linda M.:
Hee Loreen!
Wat een leuke dingen heb je allemaal beleefd afgelopen week! Super dat je ouders langskwamen, en zoveel leuke dingen meebrachten haha.
Vet dat Julia Roberts in jullie hotel komt!
Ik zit nu in een internet cafe, want de accu van mn (nieuwe!!) laptop heeft het begeven.. net nu we maandag iets voor school moeten inleveren... Een A3 meet en greet iets?? Nja, ik ga r wat moois van maken, hopelijk hoeft het niet via de post verstuurd te worden haha, maar gewoon via internet.
Heeel veel plezier en succes nog! Geniet ervan! Ik ben soms in eens ook heel erg blij dat ik hier zit, maar mis iedereen wel..
Ik ga ook eens kijken of ik een dagje naar san sebastian kan komen, lijkt me leuk.
Besos! xxx -
21 September 2010 - 10:13
Anne Ten Have:
Hee Loreen!!
Wat een super leuk verhaal zeg! Zei telkens nu ga ik kijken, maar kwam er niet van! Maar ben blij dat ik het eindelijk heb gedaan..wat een leuke verhalen zeg!
Leuk is het he om je ouders je leventje daar te laten zien! Succes nog met vertalen en naaien, haha dan weten we ook wie de volgende pakjes van YEL kan maken ;-)
Have fun en tijdens poetsen kun je wel blijven zingen toch :p
Liefs Anne ten Have -
23 September 2010 - 18:11
Moeder Van Nicole:
Net als je vader lees ik ook alle verhaaltjes van jouw. Wat leuk dat je ouders op je verjaardag zijn geweest; helaas voor ons zit dat er niet in; eventjes naar Nieuw Zeeland op en neer.Jullie meiden doen het harstiike goed op stage alleen heb ik het idee dat jij veel harder moet werken dan Nicole; die doet alleen maar levensgevaarlijke dingen daar.Kijk uit naar je volgende verhaaltje.
Groetjes en succes -
24 September 2010 - 11:47
Manon Te Vruchte:
Hee Loreen!
Een beetje laat maar alsnog gefeliciteerd met je volwassenheid :P:P haha!
Maar wat een super mooi verhaal weer! Ik kijk uit naar het verhaal met Julia roberts.
Liefs! -
25 September 2010 - 09:07
Gini En Wout:
Hai Loreen, wat schrijf je toch een leuke verhalen over de dingen die je meemaakt. Het is echt heel erg leuk om ze te lezen en jou op deze manier te volgen op je stage in Spanje! Zien uit naar de spannende verhalen over de filmweek.
Heel veel succes nog meid! -
26 September 2010 - 12:01
Iris:
Ik had je al gefeliciteerd via Hyves.
Maar wat maak jij leuke dingen mee zeg =D
ik blijf je volgen via hier, kijk nu al uit naar je verhaal over Julia Robert & 't film festival ;)
Nog heel veel plezier daar!
x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
