Dag 1: Maandag 16 juli 2012 Rome

Wij wilden avontuur? Wij krijgen avontuur..
Nadat eindelijk alles in de backpack zit, zijn wij klaar voor onze Europareis die zal beginnen in Rome.
Maandagmorgen, 06.15 uur, vertrekken wij richting Düsseldorf. Gelukkig dat het gesprek, nog voordat we de Duitse grens hebben behaald, over het onderwerp vliegveld gaat.
Want door een klein misverstand reden we al bijna richting Düsseldorf Weeze in plaats van Düsseldorf international. Maar goed dat dat er dus dingen als navi’s bestaan, want zonder hen komen we nergens.. Nog snel even het adres op het internet zoeken, (ook hulde aan het mobiele internet) en we kunnen weer verder.
Met enigszins wat klotsende oksels naderen we stoplicht na stoplicht en ook de verkeersopbrekingen, omleidingen en filevorming door ongelukken worden ons niet gespaard. Het verkeer zit ons in ieder geval niet mee vandaag..
Gelukkig dat we op het ticket lazen dat 40 minuten voor vertrek de incheckbalie sluit, en dat moeten we toch zeker wel gaan halen.
Rond kwart voor 8 worden we voor de ingang van het vliegveld gedropt waar het tweede avontuur zich aankondigt: op zoek naar de incheckbalie.
Na, als een kip zonder kop en Loreen als opper stresskip, verscheidene keren vragen en rondlopen, komen we uiteindelijk bij de goede. Helaas begint daar avontuur nummer 3: een plek bemachtigen in het vliegtuig.
Er wordt ons verteld dat er een kleiner vliegtuig is ingezet, waardoor er niet genoeg plek voor iedereen is. Oftewel: het vliegtuig is overboekt.
Nou, daar sta je dan. Koffers al wel ingecheckt en nu maar hopen op het beste.
Al snel wordt ons duidelijk dat 2 van ons meekunnen, en dat 1 van ons moet blijven wachten.
Bij de douane hebben we wel een klein lichtpuntje: zonder piepjes en belletjes zijn we deze doorgekomen.
Eenmaal bij de gate aangekomen komt er nog een vrouw bij ons staan die ook moet wachten of ze wel of niet het vliegtuig binnen mag. Wij snappen er nu helemaal niets meer van. Het wordt ons wel duidelijk dat ze nog wachten op 4 personen (of dit een mooi verkooppraatje is weten we niet) en dan pas weten we of we naar binnen mogen of niet.
De mevrouw is helemaal over de rooie en wil heel graag het vliegtuig in omdat haar man en zoontje in Rome staan te wachten. Ach, wij zijn de beroerdste niet en de dames van Airberlin schieten steeds meer in de stress door deze heetgebakerde dame, dat wij aanbieden dat zij sowieso het vliegtuig in mag.
Dit houdt in dat de mevrouw nu het vliegtuig in kan en dat één van ons ook mee kan. Natuurlijk is dat niet onze eerste keus, maar als we met z’n drieën blijven wachten, zijn de kosten van een vlucht overboeken voor onze eigen rekening. (zo werd dat even naar ons gesnauwd, tussen neus en lippen door)
Dus hebben we onderling besloten, en met toezegging dat de rest ook sowieso vandaag naar Rome gaat, dat ik alleen ga vliegen. We zien wel waar het schip strandt.
Eenmaal eindelijk in het vliegtuig (als allerlaatste) wordt mij gezegd dat stoel 35C voor mij is. Helemaal achterin dus.. Allemaal mensen kijken mij niet al te vriendelijk aan. Immers: het vliegtuig had al een paar minuten vertraging door ons.
Aangekomen bij stoel 35C blijkt deze al bezet te zijn door de mevrouw van eerst en dus wordt me gezegd dat het niet 35C was, maar 3D. Helemaal voorin dus.
Opnieuw struin ik weer ongemakkelijk het gangpad af om daar mijn lege stoeltje te zien.
Eindelijk zit ik dan en vrijwel onmiddellijk wordt het toestel in beweging gebracht. Eindelijk: op weg naar Rome. In mijn uppie, dat wel. (En helaas ook naast twee niet heel welriekende mannen..)
Ondanks dat het nadrukkelijk is verboden, kijk ik halverwege de 1,5 uur durende vlucht even stiekem op mijn mobiel en zie warempel een sms. Hij blijkt van Anouk te zijn en er staat in dat ze de vlucht van 11.55 uur hebben en dat ze €75 per persoon terug krijgen. Daar gaan we dus maar lekker van uiteten vanavond.
Gelukkig maar, dat betekend ook dat ik niet heel lang hoef te wachten op het vliegveld. Iets waar ik heel erg tegenop zat.
Na een verder rustige vlucht, landden we precies op tijd en is het dus tijd om de koffers op te halen.
Een tikkeltje nerveus wacht ik op mijn koffer (of nou ja, tas) wat ondertussen al weer meer dan een half uur duurt. Hij zou toch wel zijn meegekomen? Maar gelukkig, terwijl ik het thuisfront op de hoogte hou, komt mijn tasje aangerold.
Ondertussen ook Robine en Anouk op de hoogte gesteld en bericht ontvangen dat zij al in het vliegtuig zaten.
En daar zit ik dan: mijn verhaal te pennen. Het is inmiddels tijd om te kijken of ze er al zijn. De tijd is omgevlogen en ik heb nog niet eens bekeken hoe het weer buiten is. Maar aan de temperatuur te voelen is die wel goed.
En tussen die Italianen met hun prachtige taal, mijn handtas angstvallig op schoot en mijn backpack tussen mijn benen geklemd, begint dan eindelijk het vakantiegevoel binnen te dringen.
Wij wilden avontuur, wij krijgen avontuur. Kom maar op met die reis. Ik ben er klaar voor en niets of niemand kan ons nu nog tegenhouden.

Eten; naam vergeten
Robine: Bruchetta pomodoro e basilico
Pizza 4 formaggi
Anouk: Bruchetta pomodoro
Pizza vegetariana
Loreen: Bruchetta pomodoro e mozzarella
Lasagna bolognese