Dag 8: Maandag 23 juli 2012 Praag

Het hotel waarin wij sliepen is erg gehorig. Een klopje op de deur bij de buren, lijkt een klopje bij ons.
Toen ik vanochtend om half 8 weer een klop hoorde dacht ik ook dat deze voor de buren bestemd was. Ik zei nog wel tegen Anouk dat het net lijkt alsof ze bij ons op de deur kloppen.
Een tel later kijk ik uit de slaapkamerdeur en zie daar dan ook 2 mannen staan die de wc komen maken. Deze heeft inderdaad de hele nachten lopen doorspoelen, maar om daar nou 2 mannen op af te sturen zo vroeg in de morgen, vonden wij belachelijk. Nog geen minuut later waren ze alweer weg, ons klaarwakker gemaakt en de wc doet ineens niets meer.
Dan maar om half 8 eruit. Het weer is prachtig, dus dan kunnen we eerder van onze dag genieten.
Na onze tassen voor de eenalaatste keer hebben ingepakt, ontbeten te hebben en te zijn uitgecheckt, werd het tijd om met onze tassen de tram in te duiken. Op naar een park vlakbij het Centraal Station.
Met onze tassen nemen wij erg veel ruimte in, en door zo’n gevaarte op je rug kan het wel eens voorkomen dat je mensen trakteert op een zweepslag. Stil blijven staan in een tram is al helemaal een uitdaging geworden. Aangezien de tram behoorlijk vol zat moesten wij voor de deur staan, en met zo’n tas achterop is al snel de hele ingang geblokkeerd. Bij het uitstappen werd een meneer ineens erg kwaad omdat wij niet snel genoeg de draai konden maken om ruimte te creëren. Een Duitser in de tram vond het allemaal hilarisch en vertelde dat de man ons een stel domme toeristen vond. En daar had de man eigenlijk geen woord aan gelogen..
Eenmaal op het Centraal Station hoefden we niet eens meer op zoek naar het park. Het park lag direct naast het CS en was dit keer ook een echt park met bankjes en groen gras. De zon brandde al goed dus onze chillmodus kon aan. Met de backpack achter de rug was het zeer goed vertoeven en na een tijdje was het zelfs nodig om de schaduw op te zoeken.
Rond 2 uur werd onze rust verstoord door een op hol geslagen grasmaaier. Die kerel reed als een formule 1 driver rond op het karretje en spaarde niets of niemand. Als een tornado stoof hij, en met hem veel gras, blaadjes etc, op ons af en wisten wij niet hoe snel we weg moesten gaan.
Van het gras dus verhuisd naar een bankje waar tegenover ons een drietal heren zat met een koffertje. Om de zoveel minuten werden ze vergezeld door een luguber typetje waarna deze persoon weer vertrok. Robine en Anouk hadden samen de wildste ideeën bedacht over de Praagse maffia of een drugsbende. Ondertussen zat ik mij af te vragen of ik niet veel te naïef en fantasieloos ben, of dat Robine en Anouk gewoon teveel fantasie hebben…
Voor de treinreis naar Berlijn moest er ook nog wat gegeten worden. Dus om onze kronen tot de laatste kroonse cent uit te geven, hebben we lekker bij het station cafeetje gegeten.
Na het eten was het alweer tijd om de trein te nemen. Blijkbaar kennen ze in Tsjechië geen vaste perrons, want pas 10 minuten van te voren staan de perrons aangegeven. Een ander drietal meiden uit Nederland begreep ook niet helemaal het principe..
De trein bleek een beetje een vieze, oude trein te zijn, maar wel prima te doen voor 4,5 uur en we hadden in ieder geval genoeg beenruimte.
Rond kwart over 9 bereikten we het station in Berlijn, waar de weg richting het hotel kon worden vervolgd.
Na om hulp gevraagd te hebben bij de infobalie, wisten we hoe we naar het hotel moesten gaan. Eenmaal hier aangekomen zag het er allemaal super goed uit. Het enige rare aan onze kamer is de open badkamer. De bedden zijn weer super en het personeel heel erg aardig.
Dat beloven weer 1,5 prachtige dagen te worden!!

Eten: Op centraal station, naam vergeten
Robine: Tagliatelle al pesto
Anouk: Gnocchi spinazie
Loreen: Tagliatelle pomodoro