Concrete jungles where dreams are made of...

OOOOEEEHH!! New York! Concrete jungle where dreams are made of, there’s nothing you can’t do. Now you’re in New York. These streets will make you feel brand new, the lights will inspire you. Let’s hear it for New York, New York, New York!

WAAAHHH!!! Ik ga naar New York mensen. I’m so excited!!
Afgelopen week bedachten we ineens dat het wellicht een goed idee zou zijn om te gaan kijken naar een ticket naar huis. Bij het zien van de prijzen schrokken we ons rot, daarvoor konden we beter nog een half jaar hier blijven, of een vakantie naar de Antillen boeken... We zitten midden in het hoofdseizoen en daar betaal je dan driedubbel de hoofdprijs voor. En voor die prijs heb je nog niet eens een businessstoel met champagne en kaviaar (lust ik niet eens, maar het gaat om het idee).
Op zoek naar een ander alternatief dus. We hadden ooit al eens ergens laten vallen dat we graag nog wel naar Amerika zouden willen, we zitten er nu immers zo dichtbij en door de vele Amerikaanse gasten zijn wij meer dan enthousiast geraakt.
Toen Do dus eens op onderzoek ging en er achter kwam dat het veel goedkoper is om een ‘tussenstop’ in New York te hebben, was de keuze natuurlijk al supersnel gemaakt.
De terugvlucht van New York naar Amsterdam heeft een tussenstop op Reykjavik, IJsland. Voor de grap zeiden we dat het wel heel grappig zou zijn om daar dan ook nog een dagje te verblijven. Wanneer kom je nu namelijk ooit nog in IJsland? Dus toen ook hier een onderzoek naar in werd gesteld, zagen we dat het maar 50 euro scheelt met een rechtstreekse vlucht naar Nederland. Ook deze keuze was dus niet moeilijk; we gaan na New York ook nog een dagje in IJsland vertoeven...
Van maandag 14 januari tot woensdag 16 januari dansen wij op Times Square, zitten we met onze luie reet in Central Park, begroeten we het vrijheidsbeeld en denken we terug aan de mooiste dag van het jaar met een afschuwelijk rouwrandje in New York. Daarna zijn we exact 24 uur in IJsland waar we onszelf verwennen met een dagje rondspetteren in de warmwaterbronnen van Reykjavik. Vervolgens is het tijd om op vrijdag 18 januari om 11.40 uur te landen in het mooiste land van Europa; Nederland! (om daarna drie uur later met een hoop bombarie te worden opgewacht in Lievelde... Toch pap???)

Tja, en dan zit je zo met je hoofd in de wolken bij de geweldige trip die er aan zit te komen, dat ik bijna zal vergeten dat ik nu toch ook echt nog steeds in Paradise ben. (Yes, even in this beautiful jungle are dreams made of as well..)
Het gaat hier nog steeds zijn gangetje, ik raak meer en meer gewend aan de Mexicaanse cultuur en kom hier helemaal tot rust. De dagen achter de receptie worden steeds leuker, aangezien ik steeds vaker helemaal alleen wordt gelaten.
Jammer dat het alleen lijkt dat de problemen zich juist komen melden als ik helemaal in mijn up ben en ook echt niemand heb om de telefoontjes aan door te verbinden of vragen aan te stellen.
Denk bijvoorbeeld aan een telefoontje in het Spaans, maar wat ook zomaar Koreaans kon zijn aangezien ik er werkelijk niets van kon bakken. Ik dacht er mooi van af te zijn door hem door te verbinden naar de receptie, maar helaas kreeg ik het telefoontje een minuutje later gewoon weer terug. Er zat dus niets anders op dan 100 keer vragen wat hij precies bedoelde om er uiteindelijk achter te komen dat het gewoon ging om een simpel reserverinkje. ZEG DAT DAN GEWOON!!
Of gasten die maar voor 1 persoon geboekt staan, maar doodleuk met z’n tweeën aan komen kakken en er helemaal geen masseur meer over is, maar wel verwachten beiden een massage te krijgen...
Of die keer dat er 5 minuten voordat er een massage gepland stond, een muis (!) met kleine muizekindjes werd gevonden in een ‘cabine’ en er natuurlijk net op dat moment geen andere ruimte over was.. Ja, dan komt het ineens aan op mijn improvisatietalent en vind ik het ineens verdomd jammer dat ik nooit eens een lesje acteren heb gevolgd..
Gelukkig heb ik alles weten op te lossen en kreeg ik toch zowaar nog een complimentje van mijn supervisor! HA!

De evenementen hebben zich de afgelopen weken ook weer laten zien. Zo hebben we de tweede bruiloft alweer gehad en was er vorige week een speciaal event voor Luxury Travel Agents. (het ILTM event)
Meer dan 350 travel agents kwamen vorige week woensdag bij Maroma om hun week in Mexico af te sluiten.
Mijn taak was om ’s avonds te helpen met het prepareren van hapjes. Binnen anderhalf uur moesten er meer dan 350 gerechtjes geserveerd worden. Dit betekende dus als een malle aan de slag met sausjes op een bordje kwakken, het met een lepeltje mooi uistrijken, nog een kloddertje saus, een knapperig broodje en als laatste een heerlijk garnalenkoekje. Schijnbaar was ons gerechtje erg lekker, want binnen een uur waren we uitverkocht en kon ik mooi gaan genieten van de vuur-, water-, en dansshows.
Als klap op de vuurpijl (haha, goeie woordgrap) werd het event afgesloten met schitterend vuurwerk vanaf 3 boten op zee.

Naast alle fantastisch Amerikanen heb ik ook de meest geweldige Canadezen ontmoet. In de Spa begon onze ontmoeting, waarbij ik erachter kwam dat deze Canadeze man en zijn vrouw een zwak voor Nederland hebben en dan met name voor de voetballers. Cruijf, van Basten, van Nistelrooij (ik kom niet meer verder), werden wel 5 keer in een zin genoemd en hij was zo trots dat hij ooit een keer met ze geluncht had.
Ezio, zo heet deze beste man, was de volgende dag jarig en laten wij nu net een leuk plannetje hebben bedacht. Dus daar gingen we; luid Happy Birthday zingend kwamen we zijn kamer in. Meneer was nog in badjas, (en laten we gerust zeggen dat deze man geen wasbordje, maar een hele wasmachine heeft...) maar had de dag van zijn leven. Zijn vrouw vond het helemaal fantastisch en maakte foto’s van ons. Na onze fotosessie werden alle foto’s van zijn huis (WAUUWWW), zijn bescheiden Masaratti (hoe schrijf je dit? Maar ook WAAAUWWWWW) en zijn werk (minder WAUUWW, maar toch leuk om te zien) geshowd. Er werd nog gevraagd of we met hen wilden dineren, maar helaas, wij moesten nog werken.
Om 20.00 uur kwam er iemand van de room service de spa binnen gelopen met een enorm dienblad met een fantastisch dessert erop geserveerd. Dit was speciaal voor mij, gekregen van meneer en mevrouw van kamer 11. De Canadezen natuurlijk! Zo lief. Ze wilden eigenlijk een fles champagne sturen, maar dat mocht niet van het hotel.
Toen wij de volgende dag de keuken wilden bedanken voor dit ‘toetje’, moesten ze onwijs hard lachen toen wij vertelden wat ‘postre’ in het Nederlands is. ‘Toetje’ betekend namelijk in een deel van Mexico, het vrouwelijks geslachtsdeel. Das mooi kut dus...
Op zaterdag vertrokken de Canadezen weer richting huis en om hen nogmaals te bedanken voor het lieve gebaar, zijn we zo nog wezen uitzwaaien. Na een dikke kus en knuffel en een kaartje met hun gegevens, kregen we ook nog 40 dollar in onze hand gedrukt. Konden we eens lekker wat van gaan drinken. Hoe lief is dat?

Naast alle lieve aandacht van de gasten, zijn wij ook nog steeds de paradepaardjes van het hotel. Na een lesje yoga worden we nog even snel op de foto gezet en tijdens een gesprek met alle stagiaires werden we er nog even op gewezen dat we niet meer met korte broekjes en jurkjes en te blote topjes de lunchzaal mogen betreden. Een aantal personeelsleden heeft een ander denkvermogen en zo kan het zijn dat we verkeerd worden behandeld. Wij moesten er alleen maar keihard om lachen..
Ook de kussen die je hier ongeveer 50 keer op een dag geeft en krijgt kennen allemaal een eigen categorie..
Bij de een denk je, goh, waarom maar 1 kusje? Bij de ander denk je, deze geef ik liever alleen een hand met uitgestrekte arm. Weer een ander komt net iets te dichtbij (hé Do!) waarvan je denkt, was dit nu perongeluk expres? En bij een ander kusje moet je je inhouden om niet direct de natte klapkus van je wang af te vegen..
Kortom, veel variaties in kussen.

Bij de taxi’s is het af en toe wel verdomd makkelijk om blond te zijn. (Overigens is het me de afgelopen weken gelukt om geen blonde acties uit te voeren.. Of telt die keer dat ik van mijn stoel af viel (een bureaustoel notabene) en de stoel op mij klapte wel mee??)
Blijkbaar zien wij er erg vertrouwd uit, want onze eigen vaste taxichauffeur Hugo verklaarde vorige week in geuren en kleuren dat hij vroeger stripdanser is geweest in clubs. Af en toe zijn details echt overbodig. (ik ben namelijk een beelddenker!!!)
En toen Hugo een keer niet kon, maar zijn vriend naar ons stuurde hoefden we pas aan het eind van de dag te betalen voor alle taxiritjes. Van het hotel naar de ATV tour, van de tour naar de supermarkt, van de supermarkt naar de stad, waarbij onze boodschappentasjes in de auto mochten blijven liggen, en uiteindelijk van de stad weer naar het hotel. Bij dit laatste ritje was hij samen met zijn vrouw en kindjes aangekomen. Het kind van 2 jaar zat gewoon bij moeders op schoot en toen we langs de politie reden werden we even langs de kant gezet. Niet voor een preek, maar voor een vriendelijk praatje. Bijzonder land is het ook...

Het weer hier is ook bijzonder, want zelfs in het paradijs kan het regenen. En goed! Want wat een regenbuien hebben wij de afgelopen 2 weken gehad. Lang leve de tropische stormen! Ik weet dat het in Nederland ook gruwelijk slecht weer is en dat jullie veel zieliger zijn doordat het ook nog eens heel koud is, maar de buien hier overtreffen de buien in Nederland. Vooral omdat ze nog eens versterkt worden door onweersbuien waaruit blijkt dat ze daarboven het ergens echt goed niet mee eens zijn.. Ongelofelijk, wat een knallen en flitsen..
En dan zijn de voorzieningen ook niet spetterend (haha, nog zo’n goeie woordgrap), aangezien er overal lekkages zijn en het water naar binnen druipt..

Een bijkomend nadeel van deze storm is dat de dieren zich uit alle hoeken en gaten zich komen melden. We worden omringd door jungle, dus je kunt je misschien een beetje voorstellen wat dat inhoudt. (kleine beestjes he, geen gekke grote dieren)
Mieren (vliegend en te grootte van een vlieg) maken met elkaar een vluchtplan en hebben hun onderdak gevonden bij het wc raampje van ons huisje. Fan-tas-tisch! Gelukkig ken ik geen schroom en ga gewoon met een bus vergif aan de slag. BZZTTT.. en weg zijn ze!
Ook de salamanders komen graag buurten bij ons, blijkbaar zijn wij zo gezellig dat ik er zelfs al een in mijn bed aan heb getroffen. Ik zie ze dan toch liever gewoon buiten..
En wat dacht je van de muggen; waar een normaal mens na ongeveer 4 weken een beetje immuun schijnt te zijn, blijk ik bijzonder lekker te zijn. Na bijna 7 weken wordt ik nog dagelijks lekgeprikt met als resultaat meer dan 35 muggenbulten op elke voet en laten we vooral de armen, knieeën en billen niet vergeten! De jeuk is onverdragelijk, dus gisteren dan toch maar naar de apotheek gegaan om speciaal spul te halen.
Putos mosquitos...
Wat dan wel weer gezellig is, zijn de aapachtige wasbeertjes die je 's ochtends vroeg wakker maken door gezellig tegen je raam aan te tikken.. Ik hou der van.

Aangezien lekker aan het strand liggen er met dit weer ook niet echt in zit, zijn we gedwongen om iets anders te doen.
Vandaar dat we nu al 2 keer naar de bioscoop zijn geweest in Cancún. Voor een luttele 3 euro heb je een kaartje en voor nog eens 3 euro heb je een liter cola en een kilo popcorn.
De eerste film was ‘What to expect when you expecting’. Hilarische film, waarbij je weer even met de neus op de feiten wordt gedrukt; voorlopig nog geen bevalling. Gisteren zijn we naar Ted geweest, wat een grappige film is dat zeg! Echt een aanrader voor iedereen die hem nog niet gezien heeft..
De bioscoop bevindt zich midden in een winkelcentrum waardoor we genoodzaakt zijn om na de film nog even te shoppen. Van ons eerste fooiengeld hebben we dan ook mooi nog wat zomerkleding ingeslagen.

Naast het shoppen zijn we afgelopen week ook nog een beetje stout geweest door ´s nachts illegaal in de bus van het hotel van Thijs en Jiska te stappen. Twee andere Nederlandse studenten hier, die stagelopen in het hotel vlakbij ons.
Dat was een mooi gratis ritje, waarna we daarna stiekem over het terrein richting het strand zijn gelopen om via deze weg ons hotel te bereiken. (boefjes he!!) Voordat we aan onze strandwandeling begonnen, zijn we eerst nog even in onze ‘onderkleding’ het water in gedoken. Daarna zijn we in dit kostuum verder gelopen om alvast een beetje op te drogen. We hebben hierbij een boel rotsen getrotseerd, en waren er van overtuigd dat een krokodil stilletjes lag te genieten op het strand. Of dit nu een boomstronk was weten we niet, we zijn er als een malle langsheen gelopen.
Eenmaal bij ons hotel aangekomen moesten we ons nog even aftekenen bij de security. Die keken toch wel heel gek op dat we nat waren en niet met een taxi aan kwamen gezet.. Dit moesten we toch nog eventjes zien te verklaren! Haha..

Tjonge jonge, en ik maar denken dat ik niet meer zoveel te vertellen had... Ongelofelijk wat voor verhaal er elke keer weer uitrold.
Ik keek trouwens van de week even op de statistieken van mijn ‘reisdagboek’, en zag dat mijn reisdagboek meer dan 13.000 keer bekeken is!! WTF.. ik ben bijna een youtube hit..
Maar please, blijf me vooral volgen! Scheelt mij straks een heleboel gepraat.. haha!

Fijne herfst allemaal en zodra het kan stuur ik jullie een heleboel zonnestralen die kant op!

Veel liefs