20; and a hot, blond (a little clumsy) girl

(nee, ook in Mexico ga ik niet naast mijn schoenen lopen, straks wordt wel het een en ander duidelijk...)

“OOOOH MY GOOOOOD! IT’S SOOOOOO AMAAAAZING! THANK YOU SOOOOO MUCH MY DAAAARLING! OOOH, YOUR SERVICE IS PHENOMENAL!! OOOH SWEETHEART, YOU ARE SOOOO KIND. THANKS FOR YOUR HELP HONEY!”

Zo maar wat kreten die we de afgelopen dagen hebben gehoord. Want wat was het fantastisch, the first gaywedding of Maroma. We hebben vreselijk gelachen en het was een geweldige ervaring. (oeps, nu begin ik in het Nederlands ook al)
De hele dag een DJ op het strand en iedereen was druk in de weer om de gasten ook daadwerkelijk te voorzien van de fantastische service.
Ook op de spa was er eindelijk wat te doen, dus in plaats van boven op mijn kantoortje te zitten, heb ik de eerste paar uur meegeholpen achter de receptie. Telefoontjes opnemen, mails beantwoorden, mensen rondleiden, vragen beantwoorden en nog meer mensen rondleiden. Ik had het enorm naar mijn zin en kon zo gelijk mijn Spaans én mijn Engels op peil houden.

Nadat de gasten eerst 1,5 dag konden genieten van al het moois wat Mexico te bieden heeft, was zaterdag de grote dag. Al vanaf donderdag was er een groot team bezig om van alles op te zetten en zaterdag was het stressniveau om te snijden.
Maar het was de moeite waard, want wat zag het er mooi uit. De “grooms” waren in het zwart en voor de rest waren alle gasten in het wit.
Aangezien er ook nog één baby onder het gezelschap was, zochten ze nog een babysitter. Dorinda boodt aan om dit op zich te nemen en vroeg of ik mee wilde.
Om 6 uur moesten we paraat staan om de 10 maanden oude baby van de moeder over te nemen. Een schat van een baby, maar kampioen in krijsen. On-ge-lo-fe-lijk. (Hier kan ik nog van leren, mocht ik plotseling overvallen worden door een hitsige Mexicaan...)
Na een dag werken is 4 uur babysitten best wel heel erg vermoeiend, vooral als het kind niet wil slapen en ontzettend kan huilen. Tussendoor was hij overigens wel heel schattig, maar het heeft mij wel weer even doen beseffen dat ik de komende 10 jaar écht nog niet aan kinderen moet denken..
De moeder was een schat van een mens en ze vertelde dat iedereen erg te spreken was over dat wij haar kindje verzorgden. De jongere jongens (voor een groot deel helaas homo) noemden ons ‘the hot blond girls from Holland’...
De mama was ook helemaal blij en als bedankje kregen we $60 per persoon. Belachelijk veel te veel, maar natuurlijk meer dan welkom...;) Aangezien het moeilijk eten was met deze baby, want als de deur ook maar open ging begon het met krijsen, moesten wij om 23.00 uur nog avondeten.
Ondanks de vermoeide koks in de keuken, die helemaal gaar waren na een weet ik hoeveel gangen diner voor 130 man, kregen wij nog een heerlijke verse salade voorgeschoteld! Lang leve Maroma!

Goed, en weer terug naar vorige week, daar waar ik de vorige keer gestopt ben met schrijven, namelijk mijn verjaardag.
Het was een super leuke dag met allemaal lieve mensen. Allereerst natuurlijk om 24.00 uur mijn verjaardag hier ingeluid en daarna was het voor mij allemaal een verrassing.
’s Middags had Dorinda iets georganiseerd en ik moest zorgen dat ik om 3uur klaar was. Eenmaal in de taxi hoorde ik dat we gingen snorkelen in Puerto Morrelos, een dorpje hier vlakbij. Het was fantastisch; een gratis privé-snorkel-tour mét privékapitein en guide, speciaal geregeld door Maroma om het aan te bevelen aan onze gasten. (We love Maroma!!!)
We hebben de mooiste nemovisjes gezien, roggen geaaid en vastgehouden, gespeeld met een spiderfish en prachtige schelpen gezien. Helaas bleven alleen de zeeschildpadden uit, dus moeten we nog maar een keer gaan snorkelen..
Na ons 2 uur durende snorkelavontuur zijn we een typisch Mexicaans restaurantje op gaan zoeken waar de terrastafels gewoon midden op straat worden gedropt en je billen vastplakken aan de plastic stoeltjes. Het eten was er niet minder om, dus met onze volle buiken weer terug naar het hotel om ons klaar te maken voor de avond.
Samen met alle stagiaires zijn we Playa in gegaan om een feestje te bouwen. Eerst hebben we een cocktail gedronken, boven op het dak van een hotel en daarna zijn we naar Mandala gegaan om te dansen. De clubs hier zijn bizar schoon. Er is meer personeel dan dat er gasten zijn en de vloer wordt tussendoor even geveegd en gedweild waarna je weer fijn verder mag dansen..
Na een tijdje vonden we het genoeg en was het tijd om naar huis te gaan. Buiten werden we nog even geconfronteerd met een brute overmeestering van een heel politieteam op een club, waarschijnlijk om drugs.
Toen we langs Coco Bongo liepen, een club dat erg bekend staat om zijn shows en muziek en om de prijzige entree, kregen we de kans om gratis naar binnen te gaan. Dat lieten we natuurlijk niet aan onze neus voorbij gaan, dus na 2 tascontroles en 3 controlepoortjes stonden we in een enorme zaal waar net een aantal shows begonnen. Het waren fantastische shows met muziek van queen, de pirates of the caribbean, usher en Katy Perry. Erg leuk om het even, gratis!, gezien te hebben.
Kortom, het was een gezellige, leuke verjaardag die ik niet snel zou vergeten...

Vorige week hebben we ook weer goed laten zien wat voor uilskuikens wij zijn...
Na al een paar dagen niets lekkers gehad te hebben, vonden wij het tijd om wat lekkere dingen te halen. Dus gingen we op pad..
Eenmaal buiten vroeg ik nog aan Dorinda of ze de sleutel had, ja was het antwoord. Dus trok ik de deur achter mij dicht. Tegelijkertijd zei ik dat we anders ook een probleem hebben..
Achter mij hoorde ik zachtjes: “Dan hebben we nu een probleem..” Helaas, de sleutel lag toch nog binnen. Wij dus maar snel naar de receptie, waar we al te horen kregen dat we waarschijnlijk een probleem hadden aangezien er geen reservesleutels zijn. OHOH!! Toch nog even proberen bij de security. Helaas, nergens een reservesleutel te bekennen en dus zat er maar één ding op: het slot verwijderen.
Voordat wij weer bij ons huisje gearriveerd waren, stonden er al weer 6 mannetjes te wachten. Met grof geweld werd het slot er met een hamer afgeramd, terwijl de overige 5 man stond toe te kijken. Met het schaamrood op onze wangen keken wij hulpeloos toe... Ook de manager on duty was erbij, waardoor de volgende dag iedereen in het rapport kon lezen wat voor enorme klunzen wij zijn...
Eenmaal weer in ons huisje, met een nieuw slot en nieuwe sleutels, hebben we vreselijk gelachen. Met op de achtergrond ‘stupid girls’ van Pink...

Deze week was weer een fantastisch weekje voor ons.. Maandag had Dorinda een etentje met de hospitality (receptie) in een luxe 5-sterrenhotel om zo wat te kunnen aanbevelen aan gasten. ’s Avonds zouden we gaan stappen aangezien we dinsdag vrij waren. Er was weer een Hollandse jongen gearriveerd van het weekend, en die moesten we natuurlijk wel even wegwijs maken in het Mexicaanse stapleven..
Dus rond half 8 gingen wij naar de receptie om voor mij een taxi te ‘bestellen’ voor ’s avonds en zodat Dorinda nog even onze zwaar verdiende dollars kon onwisselen voor pesos. Eenmaal bij de receptie kreeg ik de vraag van de manager waarom ik niet mee ging. Ik zei dat dat niet de bedoeling was aangezien ik niet bij de receptie werkte. Dat maakte hem niets uit en als ik meewilde mocht ik mee. Ik had alleen nog 5 minuten en moest mijn kloffie nog omruilen voor een wat meer passende outfit voor bij een luxe 5-gangen diner. Dus daar ging ik, als een malle rennend over het resort naar mijn huis om me daar als een malloot om te kleden, nog snel wat make-up op, een chemische douche, schoenen aan en natuurlijk nog even de muggenspray op! (want 8 muggenbulten op één knie is niet uitzonderlijk...) BAM! 5 minuten later stond ik hijgend en puffend weer voor de receptie, klaar voor het 5-gangen menu.
En wat was het lekker en bijzonder. In een prachtig restaurant met mega oplettende obers, die zelfs je stoel naar achter halen als je gewoon moet plassen, en met 6 verschillende wijnen. Gezellige boel was het!
Daarna werden we afgezet door een allerliefste collega waarna het stappen kon beginnen. Wat is het toch heerlijk om gewoon in de openlucht, onder de sterrenhemel, pal aan zee, een dansje te wagen... Me encanta Maroma!!!

Dinsdag was dus onze vrije dag en die hebben we goed besteed. Ons verdiende geld van zaterdag van het oppassen wilden we goed besteden en dus besloten we om een leuke tour te gaan doen. We wilden graag gaan quad rijden in de jungle, waarbij je ook kunt zwemmen in cenotes. Dat leek ons wel wat.
Om 3 uur begon de tour en we kwamen in een groep met nog vier Nederlanders, super gezellig was het en we voelden ons te gek op zo’n quad, met een bandana voor je mond tegen al het stof en een helm op.
Helaas ging het bij mij natuurlijk al direct mis, überkluns eerste klas, aangezien mijn bril afschoot en ik daardoor niets meer zag. Hierdoor belandde ik tegen de eerste boom aan, waarna ik een beetje angstig op de quad verderging.
Het sturen ging alleen maar slechter, of dit nu aan mij lag of aan de quad (waarschijnlijk dat eerste) weet ik niet helemaal, maar na nog 2 bomen was ik er klaar mee en durfde ik niet meer verder.
Met een slakkengangetje ben ik verder gegaan, waardoor ik wel 3 prachtige (zover ze prachtig kunnen zijn) wilde zwijnen over zag steken. Al snel werd ik gemist in de groep, want onze tour-guide kwam er al weer aangecrosst. Ik mocht de quad laten staan en als een echte bond girl bij hem achterop. Dat was voor mij veel aantrekkelijker en als een formule 1 coureur crossden we de jungle door. Bordjes als ‘slow down’ werden domweg genegeerd en met minstens 80 ervaarden we de jungle.
De eerste stop was bij een cenote, een stuk water bij een grot, waarbij schijn echt bedriegt.. Door het heldere water lijkt het net alsof het heel ondiep is, terwijl het toch meer dan 18 meter is. In deze cenote kregen we nog een gratis pedicure van de dr. Fish visjes, die niet alleen je voeten ontdoen van dode huidcellen, maar ook de rest van je lichaam. In deze cenote bevond zich ook een grot waar het echt pikkedonker was. Bij het zwemmen hierin wilde ik niet weten wat er allemaal onder en boven mij bevond.
Na deze stop gingen we weer verder om ietsje later weer te stoppen bij een grot, waar honderden vleermuizen hingen met prachtige stalagmieten en stalagtieten.. Vooral de weerspiegeling van het water was adembenemend.
Bij het laatste stukje touren zagen we nog aapjes de weg oversteken en een soort van wasbeertjes.
Dorinda was een echte rock chick, aangezien zij het hele stuk als een ervaren cruiser heeft rondgetuft. Achteraan. En dat was te zien ook, haar zwarte hemdje was grijs van het stof en zelfs de wimpers waren helemaal wit.
Ik had het slimmer aangepakt door achterop te zitten bij de tour-guide, die helemaal voorop reed. Ik was dus nog best schoon.. Ondanks de achteropzittour, heb ik het helemaal naar mijn zin gehad en was het een geweldige ervaring.
In deze stoffige outfit zijn we nog gewoon boodschappen gaan doen en uit eten geweest, de rare blikken maar gewoon genegeerd...

Tja, verder loopt eigenlijk alles op rolletjes. Het lijkt misschien wel zo dat we alleen maar
leuke dingen doen, ik loop toch nog zo’n, 40 – 48 uur per week stage. Je zult het bijna
vergeten...
We hebben ons “personeel” goed aan het werk, zo wordt ons huisje minstens 2
keer in de week schoongemaakt. Inclusief gevouwen wc-papier, nieuwe lakens en een
prachtig opgemaakt bed, nieuwe handdoeken, nieuwe waterflessen en nieuwe
shampoo, conditioner, body lotion en douche crème.
Daarnaast wordt elke dag mijn uniform gewassen en kan ik mijn eigen kleren (except
underwear) dumpen bij de wasserette, waar ik het een dag later weer ophaal. Netjes gewassen, gestrekken en opgevouwen in een plastic zak.
Ook om het eten hoef ik mij niet druk te maken want zowel bij de lunch als het avondeten kan ik gewoon aanschuiven. En het is nog lekker ook. Alleen het ontbijt verzorgen wij zelf, aangezien we anders om 7uur op moeten om te ontbijten.
Je zult bijna gaan denken dat ik, als ik weer thuis ben, opnieuw moet leren poetsen, koken, wassen etc. (Maar ik denk dat mijn mama mij daar met alle plezier bij wil helpen)
Ook in de supermarkt staat er aan het eind van elke kassa iemand klaar om je spullen in plastic zakjes te stoppen. Hulp wordt niet echt gewaardeerd waardoor het weer allemaal heerlijk op z’n Mexicaans gaat. Ik hou ervan, maar echt milieuvriendelijk is het niet, al die plastic tasjes...
Over supermarkten gesproken, die zijn echt enorm en kunnen wel wat van mijn marketinginzicht gebruiken denk ik. Want de wasmiddel staat tussen de koekjes, de pindakaas (jaja! Ze hebben hier gewoon PINDAKAAS!) staat tussen de jus d’oranje en verder staan de kerstspullen al uitgestald, naast de onderbroeken en de hoedjes.

Als vrouw wordt je hier heel erg gewaardeerd en hanteren ze echt nog de ouderwetse stijl. Vrouwen gaan ALTIJD voor mannen, en vrouwen krijgen overal gratis entree en gratis drankjes! Daarnaast geldt dat als je een blonde vrouw bent, je nog veel meer geluk hebt. Om de 3 meter schreeuwt er wel weer iemand naar je; ‘Mexican boyfriend’, ‘special price for you’, ‘nice massages’ etc. Om gek van te worden. Negeren is de beste remedie..
Ook onze mannelijke collega’s gaan voor ons aan de kant staan als we samen een paadje kruisen en blijven ze net zo lang binnen om na ons pas de deur uit te lopen. Als wij met 10 plastic tasjes van de supermarkt terugkomen, worden direct onze tassen overgenomen en voor ons huis weer afgezet. Fenomenaal!! Wij houden van Maroma!!

Goh, dat ik toch weer zo ontzettend veel kan schrijven over één week. Ik ben er zelf van onder de indruk...
Ik ben stiekem mijn verhaal onder werktijd aan het typen, zit weer even achter de receptie, en er is niets te doen.
Heb net al uit verveling een moddermassage gehad, om zo meer ervaring op te doen over de verschillende behandelingen.
(Had ik al gezegd dat ik Maroma fantastisch vind?)

Bedankt voor al jullie lieve berichtjes, appjes, mailtjes en wat al niet meer! Zoals jullie zien heb ik wel naar mijn zin en hou ik het nog wel even hier uit....

Succes in Nederland en hou me graag op de hoogte!!

Un abrazo!!