Goed begin is het halve werk??!!
Door: loreentekronnie
Blijf op de hoogte en volg Loreen
18 Augustus 2010 | Spanje, San Sebastián
Hola mis amigos!
Eindelijk een berichtje van mij uit San Sebastian. Ondertussen is het alweer onze vierde dag hier en in de tussentijd is er veel gebeurd. Ik zal bij het begin beginnen.
Zondagmorgen heeel vroeg begon het allemaal bij ons thuis, uitgezwaaid door mijn lieve vriendinnetjes gingen we op weg naar het vliegveld van Dusseldorf. Alles ging helemaal goed (we waren op tijd en de koffers konden mét HEAVY sticker gewoon door naar het vliegtuig) totdat we iets later dan gepland gingen boarden. We wisten dat we iets later waren, maar hadden niet gedacht dat dit problemen zou opleveren. (het afscheid duurder toch iets langer:P) Wij dus door de douane met de vriendelijkste mensen die ik ooit heb ontmoet. (SHOES OUT! TURN! GO!) en natuurlijk moest Loreen weer alles uit doen…
Daarna nog even naar de wc. Suzanne zit al en ik pas op onze bagage totdat ik voor de tweede keer iets bekends door de speakers hoor. Je raadt het al; we worden omgeroepen. PASSAGIER TE KRONNIE EN POTHOVEN NACH DIE INCHECKBALIE ZO SCHNELL MÖGLICH (mijn Duits is niet zo goed, maar zo iets was het wel) denk hierbij dus een Duits accent en de illusie is compleet. Wij dus als een malle naar die incheckbalie en door naar de bus waar maar liefst 3 andere passagiers op ons zitten te wachten. Eenmaal in het vliegtuig blijkt het maar half geboekt te zijn, en hebben we dus 3 stoelen + de stoelen achter ons voor ons alleen. Exact half 7 gaan de wielen van de grond om iets over half 9 te landen op het vliegveld van Bilbao. De reis ging dus verder helemaal goed. Daarnaar door met de bus naar San Sebastian.
In San Sebastian is het weer helaas behoorlijk Hollands geworden en regent het dus pijpenstelen. Ik kan je vertellen dat dat niet heel handig is in een onbekende stad met koffers zo zwaar en groot als enorme hutkoffers. Daar liepen we dan door de plassen helemaal doorweekt en zoekend naar ons appartement. Naar ongeveer drie kwartier gesjouwd te hebben met die koffers zijn we het helemaal zat en kloppen aan bij een taxichauffeur die ons binnen 2 minuten afzet bij het appartement. Ja hoor.. we waren er natuurlijk al bijna…
Dan het appartement; een verhaal op zich. We kwamen aan bij een heel mooi portaaltje en een mooie gang en waren dus al een beetje opgelucht. Ze hadden zelfs een lift! Totdat we de deur van ons appartement open deden; een enorme Marlyn Monroe komt ons tegemoet en een luchtje trekt onze neuzen binnen. We horen van alles maar zien niets. Naar een ‘Hello’ komt er een Chinees uitziende jongen naar ons toe die in eerste instantie niet echt goed Engels blijkt te praten. Hij roept onze andere kamergenoot erbij, “Jan” uit Tsjechië. Gelukkig kan hij wel goed Engels en wijst hij onze kamer aan. Deze ziet er op het eerste gezicht wel oké uit. Dan gaan we op onderzoek uit; waarschijnlijk hadden we dat beter niet kunnen doen. In de keuken moet je oppassen dat je je schoenen niet kwijt raakt; zo vies plakt deze vloer. Zelfs de prullenbak is disgusting en als je je kleren in de wasmachine zou stoppen zouden ze er alleen maar viezer uit komen. De pannen die op het aanrecht staan wil je in je ergste nachtmerrie nog niet schoonmaken. We hadden dan ook al snel unaniem besloten dat we hier NIET gaan koken en dat we zo snel mogelijk ons eigen ‘servies’ willen hebben. Ons ‘servies’ bestaat uit wegwerp plastic bekers en bordjes, maar ik kan je vertellen dat het drinken echt een stuk lekkerder smaakt als je weet dat nog bijna niemand jou beker heeft aangeraakt.
Dan de badkamers, nou ja badkamer, het is een rechthoekig kamertje met een douche zo klein dat je je op moet vouwen om je fatsoenlijk te kunnen wassen. Er zijn er twee, een links en een rechts. De linker gebruikt Jan en ziet er op zich wel oké uit, vooral als je de rechter ziet, die van Michael, onze Chinees. Hij heeft het maar slim bekeken want hij maakt er zo’n puinhoop en zooi van dat iedereen op de douche van Jan gaat en hij dus een douche voor zichzelf heeft.
Wat betreft onze kamer hebben we het op zich wel goed getroffen, het is niet fantastisch maar we hebben een bed, een bureautje, kapstok en een kast. Het bed is wel een beetje apart, het heeft een tweepersoons beddenbodem en een anderhalf persoons matras. Daarnaast liggen de spijlen of los of ontbreken ze gewoon totaal. We hebben dit direct gemeld bij Lacunza, onze school, en gisteravond hadden we ineens een extra eenpersoons bed erbij gekregen. Hierdoor is onze kamer wel wat krapjes geworden, maar ja dat moeten we er maar voor over hebben he!:) En ik had nooit gedacht dat ik het ooit nog zou zeggen; maar ik voel me zowaar groot hier, aangezien mijn voeten gewoon een heel stuk uit het bed steken als ik recht lig! Dat heb ik in Nederland nog nooit meegemaakt hoor!
Over school; het is even een eindje lopen, ongeveer 30 minuten waarbij we ook nog eens over een hoge brug moeten. Om deze brug te bereiken moet je eerst aan een behoorlijke oefening van ochtendgymnastiek doen; namelijk ongeveer 10 trappen oplopen. Gelukkig hadden we het de eerste dag al direct gevonden en hebben we dus geen onnodige kilometers gelopen. Want kilometers maken we! We zijn als we terug komen helemaal klaar gestoomd om de marathon te lopen.
Op school heet ik trouwens anders. Ik ben Lorente, waarschijnlijk kennen ze hier in Spanje geen tussenvoegsels. Ons klasje is wel gezellig, we zijn met zo’n 10 personen waarbij de gemiddelde leeftijd rond de 30 ligt! Wij zijn dus echt de jonkies.
De lessen zijn wel pittig. Helemaal in het Spaans, dus wel vermoeiend. Zelfs de grammatica wordt uitgelegd in het Spaans. Voor ons natuurlijk wel een heel goede oefening.
Vandaag gaan we ook nog iets leuks doen, gisteren hebben we te horen gekregen dat we vandaag mogen komen kijken bij een appartement dat we misschien straks kunnen gaan huren. Dat zou natuurlijk helemaal fantastisch zijn, aangezien we nog steeds niets hebben! Ben dus heel benieuwd hoe dat gaat verlopen.
Nou dit was me wel weer een verhaal. Ik heb helaas geen internet in mijn appartement, dus vandaar dat het ook iets langer duurde. We moeten telkens naar het winkelcentrum hier in de buurt waar ze WIFI hebben. Helaas hebben ze daar geen stopcontact waar ik mijn laptop op kan aansluiten, dus moet ik het doen met mijn accu die het niet zo lang uithoudt.
Als we het andere appartement krijgen, hebben we wel internet en kunnen we dus iets meer contact hebben.
Heel erg bedankt voor al jullie lieve berichtjes en ik vind het heel erg leuk dat er zoveel mensen geïnteresseerd zijn in mijn avontuur van San Sebastian!
Hasta Pronto!
Un beso,
Loreen
Eindelijk een berichtje van mij uit San Sebastian. Ondertussen is het alweer onze vierde dag hier en in de tussentijd is er veel gebeurd. Ik zal bij het begin beginnen.
Zondagmorgen heeel vroeg begon het allemaal bij ons thuis, uitgezwaaid door mijn lieve vriendinnetjes gingen we op weg naar het vliegveld van Dusseldorf. Alles ging helemaal goed (we waren op tijd en de koffers konden mét HEAVY sticker gewoon door naar het vliegtuig) totdat we iets later dan gepland gingen boarden. We wisten dat we iets later waren, maar hadden niet gedacht dat dit problemen zou opleveren. (het afscheid duurder toch iets langer:P) Wij dus door de douane met de vriendelijkste mensen die ik ooit heb ontmoet. (SHOES OUT! TURN! GO!) en natuurlijk moest Loreen weer alles uit doen…
Daarna nog even naar de wc. Suzanne zit al en ik pas op onze bagage totdat ik voor de tweede keer iets bekends door de speakers hoor. Je raadt het al; we worden omgeroepen. PASSAGIER TE KRONNIE EN POTHOVEN NACH DIE INCHECKBALIE ZO SCHNELL MÖGLICH (mijn Duits is niet zo goed, maar zo iets was het wel) denk hierbij dus een Duits accent en de illusie is compleet. Wij dus als een malle naar die incheckbalie en door naar de bus waar maar liefst 3 andere passagiers op ons zitten te wachten. Eenmaal in het vliegtuig blijkt het maar half geboekt te zijn, en hebben we dus 3 stoelen + de stoelen achter ons voor ons alleen. Exact half 7 gaan de wielen van de grond om iets over half 9 te landen op het vliegveld van Bilbao. De reis ging dus verder helemaal goed. Daarnaar door met de bus naar San Sebastian.
In San Sebastian is het weer helaas behoorlijk Hollands geworden en regent het dus pijpenstelen. Ik kan je vertellen dat dat niet heel handig is in een onbekende stad met koffers zo zwaar en groot als enorme hutkoffers. Daar liepen we dan door de plassen helemaal doorweekt en zoekend naar ons appartement. Naar ongeveer drie kwartier gesjouwd te hebben met die koffers zijn we het helemaal zat en kloppen aan bij een taxichauffeur die ons binnen 2 minuten afzet bij het appartement. Ja hoor.. we waren er natuurlijk al bijna…
Dan het appartement; een verhaal op zich. We kwamen aan bij een heel mooi portaaltje en een mooie gang en waren dus al een beetje opgelucht. Ze hadden zelfs een lift! Totdat we de deur van ons appartement open deden; een enorme Marlyn Monroe komt ons tegemoet en een luchtje trekt onze neuzen binnen. We horen van alles maar zien niets. Naar een ‘Hello’ komt er een Chinees uitziende jongen naar ons toe die in eerste instantie niet echt goed Engels blijkt te praten. Hij roept onze andere kamergenoot erbij, “Jan” uit Tsjechië. Gelukkig kan hij wel goed Engels en wijst hij onze kamer aan. Deze ziet er op het eerste gezicht wel oké uit. Dan gaan we op onderzoek uit; waarschijnlijk hadden we dat beter niet kunnen doen. In de keuken moet je oppassen dat je je schoenen niet kwijt raakt; zo vies plakt deze vloer. Zelfs de prullenbak is disgusting en als je je kleren in de wasmachine zou stoppen zouden ze er alleen maar viezer uit komen. De pannen die op het aanrecht staan wil je in je ergste nachtmerrie nog niet schoonmaken. We hadden dan ook al snel unaniem besloten dat we hier NIET gaan koken en dat we zo snel mogelijk ons eigen ‘servies’ willen hebben. Ons ‘servies’ bestaat uit wegwerp plastic bekers en bordjes, maar ik kan je vertellen dat het drinken echt een stuk lekkerder smaakt als je weet dat nog bijna niemand jou beker heeft aangeraakt.
Dan de badkamers, nou ja badkamer, het is een rechthoekig kamertje met een douche zo klein dat je je op moet vouwen om je fatsoenlijk te kunnen wassen. Er zijn er twee, een links en een rechts. De linker gebruikt Jan en ziet er op zich wel oké uit, vooral als je de rechter ziet, die van Michael, onze Chinees. Hij heeft het maar slim bekeken want hij maakt er zo’n puinhoop en zooi van dat iedereen op de douche van Jan gaat en hij dus een douche voor zichzelf heeft.
Wat betreft onze kamer hebben we het op zich wel goed getroffen, het is niet fantastisch maar we hebben een bed, een bureautje, kapstok en een kast. Het bed is wel een beetje apart, het heeft een tweepersoons beddenbodem en een anderhalf persoons matras. Daarnaast liggen de spijlen of los of ontbreken ze gewoon totaal. We hebben dit direct gemeld bij Lacunza, onze school, en gisteravond hadden we ineens een extra eenpersoons bed erbij gekregen. Hierdoor is onze kamer wel wat krapjes geworden, maar ja dat moeten we er maar voor over hebben he!:) En ik had nooit gedacht dat ik het ooit nog zou zeggen; maar ik voel me zowaar groot hier, aangezien mijn voeten gewoon een heel stuk uit het bed steken als ik recht lig! Dat heb ik in Nederland nog nooit meegemaakt hoor!
Over school; het is even een eindje lopen, ongeveer 30 minuten waarbij we ook nog eens over een hoge brug moeten. Om deze brug te bereiken moet je eerst aan een behoorlijke oefening van ochtendgymnastiek doen; namelijk ongeveer 10 trappen oplopen. Gelukkig hadden we het de eerste dag al direct gevonden en hebben we dus geen onnodige kilometers gelopen. Want kilometers maken we! We zijn als we terug komen helemaal klaar gestoomd om de marathon te lopen.
Op school heet ik trouwens anders. Ik ben Lorente, waarschijnlijk kennen ze hier in Spanje geen tussenvoegsels. Ons klasje is wel gezellig, we zijn met zo’n 10 personen waarbij de gemiddelde leeftijd rond de 30 ligt! Wij zijn dus echt de jonkies.
De lessen zijn wel pittig. Helemaal in het Spaans, dus wel vermoeiend. Zelfs de grammatica wordt uitgelegd in het Spaans. Voor ons natuurlijk wel een heel goede oefening.
Vandaag gaan we ook nog iets leuks doen, gisteren hebben we te horen gekregen dat we vandaag mogen komen kijken bij een appartement dat we misschien straks kunnen gaan huren. Dat zou natuurlijk helemaal fantastisch zijn, aangezien we nog steeds niets hebben! Ben dus heel benieuwd hoe dat gaat verlopen.
Nou dit was me wel weer een verhaal. Ik heb helaas geen internet in mijn appartement, dus vandaar dat het ook iets langer duurde. We moeten telkens naar het winkelcentrum hier in de buurt waar ze WIFI hebben. Helaas hebben ze daar geen stopcontact waar ik mijn laptop op kan aansluiten, dus moet ik het doen met mijn accu die het niet zo lang uithoudt.
Als we het andere appartement krijgen, hebben we wel internet en kunnen we dus iets meer contact hebben.
Heel erg bedankt voor al jullie lieve berichtjes en ik vind het heel erg leuk dat er zoveel mensen geïnteresseerd zijn in mijn avontuur van San Sebastian!
Hasta Pronto!
Un beso,
Loreen
-
18 Augustus 2010 - 10:01
Emma:
Hee Loreen,
wauw wat een leuk verhaal! Goed dat je het er zo naar je zin hebt. Benieuwd weer naar je volgende berichten! :D
Vind het echt super jammer dat ik niet bij je afscheidsfeestje kon zijn.!
xx veel plezier! -
18 Augustus 2010 - 14:53
Nicol:
Hoiii hoii!
Zo zo wat een leuk verhaal zeg! Zo blijven wij hier lekker op de hoogte van alles!
Nou ben erg benieuwd of je appartement goed is en of je die kunt huren zodat je wel een schone douche en servies hebt.. Wel zo handig!
Veel plezier he!!
Trouwens, geen lekkere oude vrijgezellen in je klas:P?? hihi
xx -
18 Augustus 2010 - 15:25
Linda Kolkman:
Hey Loreen!
Wat een eerste verhaal zeg. Heb je straks ook nog de tijd om te genieten of moet je alleen maar hard aan het werk/studie?
Heel veel plezier in ieder geval!!
Liefs,
Linda -
18 Augustus 2010 - 19:33
Sharon:
Hee meisje;)!
Wat een geweldig verhaal weer van jou, lig weer helemaal dubbel:P! Echt geweldig! Je doet het super meisje! Laat me even weten of jullie de kamer hebben gekregen daar ben ik namelijk heel benieuwd naar. Ik hou je in de gaate schatjee:D!
Dikke kus(K) -
18 Augustus 2010 - 22:03
Wietse:
Hee Loreen,
wat een verhaal, je kunt straks naast de marathon lopen ook nog een boek schrijven.
Maar ik neem aan dat je niet in dat apparte apparatement blijft waar je in het begin over schrijft, want dat klinkt nogal,... joa Ranzig.
Veel plezier aan die kant en geniet er van, als daar tijd voor is. (dat neem ik aan tenminste.
Wietse -
19 Augustus 2010 - 11:20
Manon Te Vruchte:
Hee Loreen!
Wat een super leuk verhaal heb je geplaatst! Zo te lezen heb je een goede start gemaakt en zie je alles positief tegemoed! Super leuk en ik ga je volgen! Succes!
X manon -
19 Augustus 2010 - 12:32
Nicole Groot Zevert:
Hee Loreen!
Meteen een lekker lang verhaal, klinkt allemaal super! Hopen dat jullie snel een nieuw appartementje vinden dat enigszins schoner is!
Ik hou je berichten zeker in de gaten!
Veeel plezier en succes met de cursus.
xx Nicole -
19 Augustus 2010 - 14:32
Anrien:
waaauw Loreen, dat klinkt echt geweldig :D Wat een ervaring lijkt me dat joh, lekker afreizen naar Spanje. Ga je verhalen goed in de gaten houden.
Enjoy it!
liefs -
19 Augustus 2010 - 17:43
Gini En Wout:
Hai Loreen,
wat leuk om nu al over je bevindingen in Spanje te lezen, we herkennen je verhaal van onze Joan toen ze in Madrid zat. Zij trof een vrouwlijke poblaaspop ter grootte van een mens in haar hangkast,had de vorige bewoner vergeten mee te nemen!Verder ook heel veel viezigheid!
Van je vader hoorde ik een half uur geleden dat je een onderkomen hebt gevonden. Tof meid!
Heel veel succes verder, blijven je volgen!
Liefs,
Gini en Wout -
22 Augustus 2010 - 11:27
Dorien:
Lorente! (Joehoe weer een toekomstige kindernaam voor mij;d!)
Wat een leuk verhaal!
Ik hoop dat je snel een appartement vind!
Mén moet je nagaan, als ik in dat bed lag stak vanaf mijn knieën alles eruit..
Heb je ook zo'n lekker bakkertje tegenover je?
Tot gauw!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
