Het paradijselijke begin...

Buenas noches desde Mexico..

Vanuit een heerlijk, warm en gastvrij Mexico begin ik aan mijn eerste reisverslag van mijn stage in dit prachtige land. Terwijl jullie allemaal al op één oor liggen en ik net mijn avondeten achter de kiezen heb. Een rare gewaarwording waar ik na 1 dag gelukkig al wel helemaal aan gewend ben.

Maandag 27 augustus was the big day. Vanuit Düsseldorf International ging mijn vliegtuig om 13.15 uur naar Cancún. Na een slechte nachtrust door heel veel spanningen, toch fit en fruitig mijn bed uitgerold om voor de laatste keer in 2012 me klaar te maken voor een heel lange reis. Om 8 uur stonden mijn vriendinnetjes voor de deur om mij uit te zwaaien en om nog even een dikke afscheidsknuffel te geven. Hierna was het toch echt tijd om richting het vliegveld te vertrekken.
Om niet hetzelfde scenario te krijgen als de vorige keer, kwamen we veel te vroeg aan op het vliegveld. Eerst dus nog maar een beetje wakker worden met een veels te duur kopje koffie en daarna de koffer inchecken. Toch elke keer een spannend moment, want is de koffer niet te zwaar en zit er per ongeluk toch niets illegaals in? Gelukkig werden we goed begeleid door een Duitse poedel die druk in de weer was om iedereen naar het juiste poortje te begeleiden.

Na een korte ontmoeting met Dorinda en haar vader was het dan toch echt tijd om definitief afscheid van elkaar te nemen.
Want aangezien ik een scala aan ervaringen op een vliegveld heb, kan ik je vertellen dat je maar beter op tijd door de douane kan gaan voordat je omgeroepen wordt.
Het afscheid viel toch wel heel erg tegen en om het allemaal niet nog erger te maken, zijn we maar heel snel de douane door gegaan. Gelukkig ging hier ook alles goed en mocht alles mee.

Eenmaal in het vliegtuig was het toch wel spannend wie er naast mij zou komen te zitten, Dorinda en ik hadden namelijk niet samen geboekt waardoor we niet naast elkaar zaten.
Met een beetje spanning in de benen zat ik hevig te duimen dat het niet een dikkerd zou zijn, zodat ik als een sardientje tegen mijn stoel aangeplakt zou zitten. Ook zat ik niet te wachten op een praatziek iemand, want ik kon wel even 11 uur rust gebruiken.. Ik wilde dan ook bijna een klein vreugdedansje doen toen ik zag dat mijn medevliegtuigzitter een dunne, kleine, welriekende Duitser was.
Precies op tijd gingen de wielen van de grond waarna de 11 uur durende reis naar Cancún kon beginnen. Het begin van de vlucht verliep voorspoedig en ik vermaakte me prima met mijn eigen schermpje entertainment. Met een groot aanbod aan films, spelletjes, muziek en tv series kon ik de tijd wel doorkomen.
Eenmaal over de helft van de vlucht gingen in een keer alle lampjes branden waarna er door de speakers het geluid van de stewardess kwam. We kwamen door een enorm heftig turbulentie gebied waardoor we niet meer veel mochten lopen, er niet meer geserveerd kon worden met de grote karren en we vooral de riemen om moesten laten.
Na 4 uur misselijk zijn en heen en weer geschud te worden, was het eindelijk gedaan met de turbulentie. Gelukkig ging het verder allemaal goed en werden we veilig en wel aan de grond gebracht. Een applausje voor de piloot kon er dit keer zeker van af.

Op het vliegveld in Mexico kon het avontuur beginnen. Allereerst moesten we door de douane waar er eerst nog even een beetje moeilijk werd gedaan over ons visum etc. Gelukkig konden we wel doorlopen en met onze koffers stonden we binnen 10 minuten weer in de volgende rij om door de scan te gaan. Hier was er gelukkig helemaal niets aan de hand, waardoor we na ruim een uur op het vliegveld te zijn geweest eindelijk konden beginnen aan de rit richting het hotel.
We wisten dat we zouden opgehaald worden door iemand van het hotel, en we wisten ook dat het hotel (of nou ja, resort) poepchic was, maar we wisten niet dat je zo luxe zou kunnen worden onthaald.
Toen we het mannetje zagen met onze namen op zijn bordje (Hovenga en te Kroie), begon het bijzondere welkom van het hotel.
Direct werden onze koffers overgenomen en werden we overgedragen aan onze chauffeur. In een vette bak met heerlijke airco mochten we plaatsnemen waar ons een koud handdoekje (je weet wel, zo’n ding van de chinees) werd aangeboden en een ijskoud flesje Maroma water. Wij waren perplex.
Door de prachtige straten van Cancún reden we richting het resort. Toen we dachten dat we er eindelijk waren, moesten we nog een oprijlaan op waar we met de auto 5 minuten over deden. Toen we eindelijk bij het hotel waren regende het een beetje en voordat ik goed en wel de auto uitstapte hing er al een paraplu boven mijn hoofd. Hoog en droog belandden we bij de receptie waar we welkom werden geheten en er ons nog een diner werd aangeboden. Ja, in Mexico was het nog geen half 8, maar voor ons was het al half 3.
Na het diner werden we in een golfkarretje afgezet bij ons verblijf voor de komende maanden. Helemaal verbijsterd liepen we naar binnen. Dit kon niet van ons zijn; zo groot en zo luxe.
Ondanks dat we al een beetje over de jetlag heen waren door alle indrukken, toch maar snel slapen zodat we morgen lekker fit zouden zijn.

Na een kort nachtje besloten we om de volgende dag naar de receptie te gaan om een rondleiding over het park te krijgen en om te horen waar we wat konden eten. Daarna was het plan om richting Playa del Carmen te gaan. Het weer was nog steeds niet heel mooi, waardoor een dagje strand er ook niet echt in zat.
Eenmaal bij de receptie aangekomen werden we meegenomen naar Human Resource, waar we ‘even’ moesten wachten. Hier werden we direct geconfronteerd met de Zuid Amerikaanse cultuur. Mañana, mañana is het motto. Uiteindelijk konden we onze uniforms passen waarna we weer in uniform terug naar HR moesten. We begrepen niet waarom we het uniform aan moesten houden, maar blijkbaar zouden we nu onze jefes (managers) spreken. Na weer een hele tijd gewacht te hebben kregen we eindelijk de langverwachte rondleiding.
Het resort is vrij klein met zijn 60 kamers, maar het park is enorm en prachtig. De huisjes staan gewoon in de jungle (nou ja, soort van dan) en ik heb nog nooit zoveel palmbomen bij elkaar gezien.
Over de paadjes voor alleen het personeel werden we overal heen geleid en al snel waren we alle oriëntatie kwijt. Doordat we hier dus midden in de ‘jungle’ zitten, zitten hier ook heel veel beesten. Enorme leguanen lopen zo voor je voeten en ook hagedissen zijn hier in overvloed. De wasberen laten zich ’s avonds zien en de papegaaien vliegen vrolijk in het rond. Voor ons toch nog elke keer schrikken als zo’n beest je voor de voeten loopt.
Aan iedereen die we onderweg tegenkwamen werden we voorgesteld en iedereen groette even aardig terug. Nog nooit zo vaak ‘Hola’ y ‘gracias’ gezegd.
Na ons ontbijt/lunch werd het tijd om kennis te maken met onze afdelingen. Bij de spa ontmoette ik mijn toekomstige manager waarna hij vroeg of we zin hadden in een massage. Dorinda mocht ook als ze wilde en er werd wel even gebeld naar de receptie dat ze wat later zou komen.
Geen idee wat me zou overkomen liep ik met het allervriendelijkste vrouwtje mee. Hier onderging ik eerst een speciaal Maya ritueel waarbij de voeten speciaal werden gereinigd. Daarna mocht ik plaats nemen op de massagetafel waar ik een heerlijke body relax massage kreeg. Na een half uur dacht ik dat het wel klaar zou zijn, maar nee, ik mocht me nog omdraaien waar ik nog een hoofd en gezichtsmassage kreeg. Helemaal ontspannen en relaxt mocht ik daarna door naar een ruimte met een sauna, stoombad, zwembadje en heerlijke stortdouche. Ook hier een uur lang heerlijk doorgebracht waarna het tijd was om te gaan.
Ik had een goed beeld gekregen van mijn stage en ik kan je zeggen; ik heb er zin in.

We waren best wel even perplex toen we te horen kregen dat we meteen aan de bak moesten, maar tegelijkertijd hadden we er ook wel zin in gekregen door de pracht en praal van het resort en de super vriendelijke mensen.
Aangezien we eigenlijk ’s middags al naar Playa del Carmen wilden, besloten we om dit dan maar ’s avonds te doen. Eerst namen we nog even heerlijk een duik in de Caribische zee waarna we met de taxi naar Playa gingen.
De taxichauffeur was een super vriendelijke man die al 10 jaar hier werkte in de taxibusiness en ons vertelde dat we geluk hadden dat we in een van de beste en mooiste hotels ter wereld mochten werken. Hij vertelde ook dat hier verschillende beroemdheden hebben geslapen als Shakira, Tom Cruise en Katie Holmes en een oude tv ster van de jaren ’70 en ’80.
De man vond het blijkbaar wel erg leuk met ons, want hij wilde ons de terugweg ook graag weer afzetten bij het hotel. Helaas werkte zijn nummer niet met onze telefoons, waarna dit mannetje ons wel zijn telefoon wilde geven. Wij wilden dit echter niet aangezien we dan vast zouden zitten aan hem en dat waren we eigenlijk niet van plan.

Playa is eigenlijk een grote lange straat met een heleboel winkels en restaurantjes. In een van deze restaurantjes hebben we ons eerste typische mexicaanse maaltje genuttigd. Na ook hier nog even een klein strandwandelingetje gemaakt te hebben zijn we weer in de taxi terug naar het hotel gegaan. Ondanks dat het een vrij klein park is, weten wij weer in het pikkedonker goed te verdwalen. We doen onze haarkleur wel weer veel goeds aan..
(maar gelukkig komen we naar een kwartier lopen op de goeie weg en belanden we bij het goeie huis)

Vandaag is onze eerste echte stagedag om 9 uur begonnen. Bij de spa is het op dit moment niet heel druk waardoor ik eerst een hele uitleg kreeg over het wel en wee van de spa en hoe alles in zijn werk gaat.
Door de enorme temperatuursverschillen tussen buiten en binnen met de airco volop aan, ben ik enorm verkouden waardoor ik al een hele kleenex doos weggesnoten heb.
Na de lunch moest ik met mijn manager en supervisor mee waar we een gesprek aangingen over hoe mijn stage eruit komt te zien. De bedoeling is dat ik hen ga helpen om een nieuw marketingconcept op te zetten en om in eerste instantie wat standaarden op te zetten voor de spa. Erg leuk en hopelijk ook uitdagend. Aangezien ze in september en oktober een aantal veranderingen door gaan voeren, inclusief een nieuw menu van behandelingen en massages, moet ik een aantal van deze behandelingen ook ondergaan om te weten hoe het voelt.
Ik weet het, ik ben beland in een grote nachtmerrie met een heel heftige stage en vooral met ellendige bezigheden.
Alles wordt gedaan op z’n elf en dertigste en je moet vooral niet te hard werken met dit warme weer. Stress mag er niet ontstaan op de spa afdeling, dus moeten we goed voor onszelf zorgen..
Morgen moet ik om 7 uur paraat staan, maar half 8 is ook geen probleem…

Ja, ik weet heel zeker dat ik een fantastische tijd ga beleven hier en dat ik ook nog best wel het een en ander ga leren. Want alleen door deze beleving ben ik al een hele ervaring rijker.
Ik ben benieuwd hoe het gaat verlopen, maar tot nu toe hebben we een heel goede eerste indruk van het resort en alle mensen. Ook met de andere stagiairs klikt het goed en er staan al een aantal tripjes op de planning.
Zo vertelde mijn manager ook nog dat er hier op strand door reuze schildpadden eieren worden begraven in het zand en dat die in augustus en september uitkomen. Als dit zover is mogen wij mee om dit te zien. Hoe cool is dat!!!

Succes daar allemaal in Holanda en ik denk dat ik me hier wel ga redden!

Muchos besos

Ps. Sorry lieve mensen, jullie kennen me onderhand wel en het worden weer geen korte, snelle berichtjes. Bereid je dus maar voor op een paar gezellige avondjes achter de computer met mijn verhaaltjes als hoogtepunt! ;-)