Walking in a Winter Wonderland - Reisverslag uit La Paz, Bolivia van Loreen Kronnie - WaarBenJij.nu Walking in a Winter Wonderland - Reisverslag uit La Paz, Bolivia van Loreen Kronnie - WaarBenJij.nu

Walking in a Winter Wonderland

Blijf op de hoogte en volg Loreen

29 Mei 2014 | Bolivia, La Paz



Buenas noches!!

Ik ben verliefd!!! En nee thuisfront, wees maar niet bang, het is niet die gevreesde vakantieliefde, maar gewoon de pure liefde voor een land. Want de ruige natuur, de supervriendelijke mensen, de prachtige authenticiteit en de verscheidenheid aan activiteiten maken dat ik gewoon van Peru ben gaan houden.
Uiteraard zijn er ook dingen die ik niet mis, zoals de kampioenschappen toeteren die in heel Peru worden gehouden, de krakkemikkige taxi's die door middel van tape en plakband nog net niet van pure ellende uit elkaar vallen, de (on)opvallende foto's die werkelijk waar overal van ons gemaakt worden alsof we beroemdheden zijn en natuurlijk, met stip op 1, de totaal niet verwachte kou!!

Want koud, dat hebben we het de afgelopen dagen echt wel gehad! En daar waren we net niet helemaal op ingesteld. Noem het naïef, blond of onvoorbereid, het is gewoon een beetje dom. Gelukkig zijn ze daar dan weer op voorbereid in het prachtige Cusco, want aan winterkleding geen gebrek. Dus hebben wij onze garderobe aangevuld met dikke truien, sjaals, mutsen, handschoenen en sokken (100% Alpaca natuurlijk!). Hoe dit straks weer allemaal in de backpack gaat passen is van latere zorg, wij hadden het een soort van warm.

Op dit moment zit ik op het vliegveld van La Paz, Bolivia. Klaar voor onze vier vluchten die ons uiteindelijk naar Salvador, Brazilië vervoeren.
We hebben de afgelopen dagen weer een heleboel meegemaakt, dus zou ik beginnen met waar we geëindigd waren.

Tijdens mijn vorige verslag zaten we nog lekker in het zonnetje op het dakterras in Arequipa. De volgende dag kwamen we echter in het koude Cusco aan. Na een lange reis van ong. 12 uur, stond gelukkig het mannetje van het hotel ons al op te wachten en konden we zo de taxi induiken die ons naar het hotel bracht. We hadden ons alleen niet ingesteld op de enorme klim die ons te wachten stond... Een goeie voorbereiding op alles wat nog zou komen dus.
Na een grondige bedinspectie (we hadden er vijf!) dachten wij een bedbug te hebben gespot. De schoonmaakster beweerde echter van niet, dus zijn we met z'n tweeën het tweepersoonsbed ingedoken en ook nergens last van gehad gelukkig!!

De tweede dag in Cusco besloten we om de Sacred Valley tour te gaan doen. Tijdens deze tour hebben we veel historische en archeologische dingen gespot en werd ons geleerd hoe men op authentieke wijze de Alpaca kleden maakt. Een van de meisjes tijdens onze laatste stop was zo gefascineerd van mijn blonde haar, dat ze het graag wilde invlechten. Ik heb haar maar die geweldige kans gegeven en de rest van de avond met een afschuwelijk vlechtje in mijn haar rondgelopen.
Als wij teruglopen naar ons hotel, vanuit de tour, hoor ik ineens gegil en mensen 'fire' roepen. Als wij dan nog ietsje verder lopen, zien we tientallen mensen rennen en laait er vuur op vanuit een dak. Niet veel later zien we mannetjes op het dak met een brandblusser en lijkt het vuur, onder luid geklap, uit te gaan. Helaas begint het niet veel later opnieuw, al lijkt het dit keer van binnenuit te branden. De brandweer is veel later ter plekke, maar de schade lijkt mee te vallen.

De dag erna was een shopdagje. Heeerlijk! We hebben hier alvast al onze souvenirs voor het thuisfront ingeslagen, want alles is zo leuk. Echter was het wel een beetje heel veel, waardoor we nu zelfs een speciale souvenirstas hebben.

Die dinsdag was het dan eindelijk tijd voor onze vierdaagse Inca Jungle Trail. Gewapend met maar 1 rugzakje per persoon (wat best wel een opgave is voor ons), vertrokken we in een busje naar meer dan 4.000 meter hoogte. Vanaf hier zijn we in ong. 50 km zo'n 2 km gezakt per fiets. Wat was dat gaaf zeg! Bovenin stonden we te trillen als een rietje, maar naar mate we verder naar beneden zoefden hoe warmer het werd. Met een mega adrenalinerush, gingen we verder met de auto naar onze eindplek. Hier was een lunch wel op z'n plek en hebben we 's avonds met de meiden (ja, gelukkig hebben we een heel leuke groep!) het dorpje Santa Maria verkend. Daarna zijn we snel ons bed ingedoken, want morgen zou het harde werk pas echt beginnen.

En hard werken dat was het! Mijn hemel wat was dat heftig zeg. Om 6.00 uur zaten we aan ons ontbijt, om rond 7.00 uur te beginnen aan de 10 uur durende looptocht. Het begin was te doen, het uitzicht was prachtig en we hadden direct een klik met twee Canadese meisjes: Naima en Kat. Natuurlijk bleef het niet makkelijk, want na ong. 3 uur begonnen we aan de 2 uur durende klim. Om het kwartier hadden we een pauze, want klimmen in deze ijle lucht zijn wij echt niet gewend. (de lokale bevolking doet dit echter in 15 a 20 minuutjes.) Bizar hoe je je totaal niet kunt voorbereiden op de hoogte. Na twee stappen is alle lucht uit je longen gezogen en de hoogte maakt dat je rare buikpijnen en hoofdpijnen tot gevolg krijgt. Het resultaat mocht er wel wezen, want wat was het mooi! Daarna konden we even 'ontspannen' tijdens de afdaling en na 6 uur wandelen was een lunch heel welkom. Na de lunch een powernap in de hangmat gedaan en ons klaargemaakt voor de laatste 3 uur wandelen. Deze waren heftig, maar gelukkig konden we uitkijken naar de Hot Springs die voor ons in het verschiet lagen. Deze overheerlijke baden hebben er zonder twijfel voor gezorgd dat de spierpijn dragelijk was. 's Avonds heerlijk gegeten en nog lekker wat gedronken met z'n allen. (Thanks to onze rare Italiaan, die steeds rondjes gaf en hard op zoek was naar nog een open barretje)

De derde dag valt de spierpijn gelukkig mee, maar komen de blaren en de vermoeidheid opzetten. 'Gelukkig' is de tocht van vandaag wat makkelijker en doen we alles op ons dooie gemakje. De zon schijn fel, dus dat mag ook wel. Na 3 uur wandelen is het alweer tijd voor de lunch. Ik ben best wel gebroken en heb helemaal geen zin in die andere 3 uur die ons nog te wachten staan. Deze laatste kilometers lopen we langs de treinrails, om uiteindelijk aan te komen in Aguas Calientes. Hier hebben we een heerlijke kamer met ons 4 (incl. eigen badkamer met heet water). Na wat rust is het tijd voor het diner. Daarna snel slapen, want de dag erna begon om 4.30 uur de klim naar Machu Picchu.

Heel vroeg en in het pikkedonker vertrokken we om de klim naar machu Picchu te maken. Ja, wij wilden perse het laatste stuk ook klimmen, want we hadden inmiddels al zoveel overwonnen. Deze klim was een hel: een uur lang (en dat was vrij snel) alleen maar traptreden. Toen we eindelijk bovenaan waren, stonden daar een stel Nederlanders ons aan te moedigen, waardoor ik wel kon janken! We hadden het eindelijk gehaald. Machu Picchu was ook echt overweldigend en is onbeschrijfelijk. De guided tour was helaas verschrikkelijk (Thanks Papi, wiens stopwoordje 'yes or no' was) en dus zijn we ertussenuit gesneakt en naar het bovenste puntje gestrompeld. Hier kon ik wel uren blijven zitten, kijkend naar het prachtige uitzicht. Maar door het slaapgebrek, de vermoeidheid en alle inspanning besloten we om rond 10.30 uur de bus te pakken, terug naar Aguas Calientes. Door een fout van ons tourbureau was er geen plek meer voor ons in de trein, later die avond. Hierdoor waren wij genoodzaakt om nog een extra nacht te verblijven. Achteraf misschien wel fijn, want we konden 's middags al lekker ons bedje induiken en ook Naima en Kat konden hier chillen. Rond een uur of 6 lagen we dan ook al op een oor, nagenietend van alweer het derde wereldwonder.

Die ochtend erop opnieuw weer takkevroeg (3.30 uur) de wekker, om om 5uur de trein richting Cusco te nemen. Hier hebben we nog een dag rondgeslenterd en 's avonds de nachtbus richting Puno genomen.
Na weer een gebroken nacht, kwamen we eindelijk op tijd aan in Puno. Gelukkig konden we direct inchecken in ons hotel, waar we nog snel een uurtje slaap hebben gepakt. Want om 7.00 uur stond de volgende tour over het Titicacameer op de planning. Allereerst gingen we naar het drijvende eiland Uros, hier kregen we wat uitleg over hun levensstijl en gingen we een stukje varen in een traditionele boot. Hierna vertrokken we naar Taquile, waar we eerst weer een klotestuk omhoog moesten. Met nul energie en heel wat gevloek hebben we de top bereikt en was het uitzicht echt wel de moeite waard en de lunch heerlijk. Jammer genoeg heb ik weinig vanaf de boot gezien, aangezien ik alleen maar heb geslapen. Hoezo vakantie?? ;-)

De dag erna heerlijk uitgeslapen en de bus naar Copacabana genomen. Hello Bolivia!!! Gelukkig ging alles goed op de grens en waren we binnen no-time aan de andere kant van het Titicacameer, het hoogst gelegen (bevaarbare) meer ter wereld.
De eerste dag in Copacabana hebben we benut om eens goed bij te komen en om al onze vieze was naar de wasserette te brengen. Meer dan 12 kilo moest er gewassen worden.... Grappig was wel dat we ietsje later al onze kleren gezellig over de balustrade zagen hangen.

Op de laatste dag in Copacabana stond het eiland Isla del Sol op de planning. Met de boot vertrokken we naar de noordzijde van dit eiland. Vanaf hier zijn we naar de zuidkant gelopen. Natuurlijk liepen wij weer verkeerd, want er was nog zo aan het begin gezegd dat je niet de strandkant moest pakken, aangezien je dan niet op tijd aan zou komen bij de boot. Tijdens de klimstukken ben ik echt een paar keer doodgegaan, maar al met al was deze 3uur durende wandeltocht prachtig en waren wij heel mooi op tijd bij ons bootje.

Na Copacabana was het de beurt aan Uyuni. Hier hebben we een te gekke tour door de zoutvlaktes gemaakt.
Wij dachten dat we al wel aan de kou gewend waren, maar daar kwamen we zeer bedrogen uit. Potdomme wat was het koud! Strikte maatregelen hebben we dan ook genomen om maar een klein beetje warm de tour door te komen. (Lees: legging, broek, hemd, t-shirt met lange mouw, trui, vest, nog een vest, sjaal, muts en handschoenen.)

Verrassend genoeg zaten we met bijna alleen maar Nederlanders (en een Duitser) in de jeep. De eerste dag hebben we de zoutvlaktes verkend en de alom bekende perspectief foto's genomen. 's Avonds sliepen we in een zouthotel, waarbij alles gemaakt is van zout. We hielden onszelf warm met veel koppen thee en de kruik die we mee hadden gekregen.

De tweede dag stonden er wat laguna's en een vulkaan op de planning. Helaas konden we niet de volledige tour doen, omdat er aan de andere kant van de berg heel veel sneeuw zou liggen. Wij konden ons hier niet heel veel van voorstellen, aangezien het prachtig weer was (wel heeel koud). Vandaag reden we dan ook voornamelijk alleen maar door de woestijn. En als je dan moet plassen, is er niet veel beschutting en zit er ook niets anders op dan gewoon een steentje uitzoeken, en je gene opzij zetten.

Op het moment dat de jeeps voor ons vastzitten in het kleine beetje sneeuw, weet onze chauffeur dit hoopje sneeuw te omzeilen, maar zit twee tellen later zelf vast in het enige hoopje sneeuw op de berg. Wat een uil!
Na een lange omweg komen we aan in ons tweede onderkomen waar het nog veel kouder is dan de eerste nacht. (Men zegt dat het -10 was!!) De derde dag moeten we helaas al het moois overslaan en is het eigenlijk alleen maar terugrijden naar Uyuni. Wel nadat we twee medereizigers hebben afgezet bij de grens van Chili. Een beetje teleurgesteld waren we wel dat we zoveel moois moesten missen, maar tegelijkertijd beseften we eigenlijk ook wel dat we alsnog prachtige natuur hebben gezien.

Bij aankomst in Uyuni zijn we dolgelukkig om eindelijk een hete douche (na drie dagen niet te kunnen douchen) te nemen, aangezien wij daarna alweer direct in de nachtbus naar La Paz zaten.

Onze eerste indruk van La Paz moeten we dan ook wel een beetje bijstellen, want de stad is helemaal niet zo verschrikkelijk als wij dachten. Het is eigenlijk best wel heel leuk. Vooral ons hotel was heel leuk! Veel te luxe, voor ons als backpackers, maar wel heerlijk van genoten!!

En nu dus bijna onderweg naar Brazilie. Het duurt even voordat we er zijn, maar hopelijk hebben we dan ook wat!
Wij hebben er in ieder geval weer heel erg zin in, ook al betekent het dat we toe zijn aan de laatste twee landen op de planning. Want over een goede twee maanden zitten wij al weer oud en vertrouwd bij jullie op de bank!

Sorry voor het lange verslag, de volgende keer zal ik weer ietsje sneller iets uploaden!

Heel veel liefs vanuit het vliegveld!!

  • 29 Mei 2014 - 09:46

    Suuus:

    Trots op jullie!! Goeie vlucht:) tot snel!!

  • 29 Mei 2014 - 15:09

    Wout En Gini:

    Hé meiden fantastisch wat jullie allemaal meemaken, zijn jaloers op jullie!
    Dat wordt wennen in Nederland!! Maar eerst nog heel veel reisplezier.
    Groetjes, W en G.

  • 29 Mei 2014 - 19:14

    Tonnie En Hermien:

    Dames, wat hebben jullie moeten afzien tijdens die tochten in Peru. Knap gedaan, wat zijn jullie bikkels. Wat heerlijk dat je dan zo wordt beloond met al het mooie van zo'n land.
    Geniet maar lekker verder, veel plezier.
    Groetjes.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Loreen

Actief sinds 11 Aug. 2010
Verslag gelezen: 427
Totaal aantal bezoekers 45173

Voorgaande reizen:

11 Maart 2014 - 04 Augustus 2014

The Latin American Dream

27 Augustus 2012 - 31 Januari 2013

Het mexicaanse avontuur

16 Juli 2012 - 25 Juli 2012

Treinend door Europa

15 Augustus 2010 - 20 Januari 2011

Mijn eerste reis

Landen bezocht: