Brazil, lalalalalala

Ola!!

Potverdrie, we zitten alweer 3 weken in Brazilië; wat gaat de tijd toch snel! Ik weet dat het elke keer weer klinkt als een cliché, maar het is toch echt zo.
Wij zien zoveel en maken zoveel mee dat wij ook af en toe even moeten relativeren.

De laatste keer zaten we op het lege vliegveld van La Paz, Bolivia en nu zitten we middenin alle voetbalgekte van Brazilië; hoe verschillend wil je het hebben?

Onze vluchten gingen allemaal super goed en de tijd uitzitten op het vliegveld van Sao Paulo ging verrassend snel. Na wat gegeten te hebben en het vliegveld afgelopen te hebben, besloten we om een film te kijken. 12 years a slave; om het lekker luchtig te houden...
Op het vliegveld kwamen we er ook voor het eerst achter hoe slecht de Brazilianen Engels kunnen en hoeveel het Portugees NIET op het Spaans lijkt. Wie ooit bedacht heeft dat dit wel het geval is, is vast nog nooit in Brazilië geweest.. Het lijkt wel Chinees. Gelukkig komen we met behulp van Google Translate, verbasterd Spaans en handen en voeten altijd wel een heel eind.

Vanuit Sao Paulo vliegen we naar Salvador waar we 5 dagen verblijven. Na gewacht te hebben tot het licht was, besloten we om de bus naar het centrum te pakken en naar ons hostel te lopen. Veel komt niet van de eerste dag terecht, aangezien we allebei kapot zijn van twee gebroken nachten op het vliegveld. (Och och, wat hebben wij toch een zwaar leven) De dagen erna heb ik helaas heel erge hoofdpijn, waardoor ik meer van mijn kamer zie dan van Salvador zelf. Gelukkig hebben we wel alle leuke en belangrijke plekken gezien en hebben we deze 'gevaarlijke' stad overleefd. Wat ons ook met name opviel was dat het heel rustig was, waarschijnlijk stilte voor de storm, en dat de hele stad zich aan het opmaken was voor het voetbalgeweld.

Na Salvador vertrokken we naar het rustige Lencois. Eenmaal aangekomen in onze pousada worden we opgewacht door een heerlijk mens, Lurdinha. Ze kan geen woord Engels, maar haar lach maakt alles goed. Wij zijn de enige gasten en worden flink in de watten gelegd. Zo krijgen we elke ochtend een typisch Braziliaans ontbijt met heerlijke hapjes. In Lencois hebben we een tour gedaan door het Nationaal Park van Chapada Diamantina. Onze gids spreekt ook geen woord Engels, wat het eigenlijk wel grappig maakt. Tijdens deze tour zien we onder andere de Devils Pool, waarvan het water pikzwart is, grotten met indrukwekkende stalagmieten en -tieten, zwemmen we in helblauw water van een meer en hebben we prachtig uitzicht vanaf het hoogste punt van een berg.

En toen was het tijd voor een van de langste reizen die we tot dan toe hadden gemaakt; 27 uur in de bus en ook nog eens een tussenstop van 7 uur. We vertrokken van Lencois naar Belo Horizonte, de derde grootste stad van Brazilië. De busreis viel hartstikke mee en we hebben ook nog eens goed geslapen. (Het enige nadeeltje was dat wij pal naast de wc zaten en dat er af en toe onaangename aroma's onze neus binnendrongen..)
In Belo Horizonte werden we opnieuw geconfronteerd met de taalbarrière. Na wat gebel, gegoogletranslate etc. weet de taxichauffeur waar ons hotel is. Althans, dat zegt ie.. Hij rijdt maar rondjes en blijft maar vragen waar hij naartoe moet (en de meter tikt lekker door). Uiteindelijk stappen twee kindjes in die de weg wijzen en durft de beste man nog de volle pond te vragen ook!

Na een heerlijke nacht in een echt bed, vertrekken we voor een dagtourtje naar Ouro Preto. Een pittoresk dorpje met maar liefs 23 (!) kerken. Hier lekker rondgeslenterd en de bus weer terug genomen. Het was nog een heel karwei om weer bij het hotel te komen, maar het is ons met behulp van vriendelijke Brazilianen gelukt!!

Yiehaa!!! Eindelijk is het tijd voor Rio de Janeiro. Het is even wennen, de totale chaos en drukte van deze stad maar tegelijkertijd is het ook super leuk. Door de vele waarschuwingen van het thuisfront, het internet etc. was ik toch een beetje huiverig over het geweld in de stad. Met name in de favela's moest je goed uitkijken. Wat een geruststelling dat ons reeds geboekte hostel aan de voet van een favela lag... NOT! Gelukkig ging alles super goed en hebben wij alleen maar de positieve kant van Rio gezien.

De tweede dag in Rio besloten we om direct goed te beginnen door een stadstour te doen langs alle bezienswaardigheden. We begonnen bij het Maracana stadion waar een heel uitgelaten en gezellige sfeer hing, ondanks het feit dat we het alleen maar van de buitenkant hebben gezien. Met name de Colombianen en de Chilenen weten hoe ze een feestje moeten bouwen. Daarna gingen we naar de Sambadrome, de 1250 meter lange straat waar jaarlijks het carnaval wordt gevierd. Als derde waren de beroemde Lapa trappen aan de beurt en daarna eindelijk Christ the Redeemer. We hadden hier even mee gewacht, aangezien het weer weer eens aan onze kant stond,maar het mocht niet baten. Helaas was het beeld volledig opgeslokt door de wolken, waardoor slechts de contouren zichtbaar waren. (Wat ook wel weer wat mysterieus had en wij op deze manier eigenlijk heel bijzondere foto's hebben..) Bovendien konden we niets van het mooie uitzicht zien, waardoor we wat lager bij een uitkijkpunt zijn gestopt om toch nog foto's te maken. Als laatste stop was het de beurt aan het Suikerbrood. Met een cabinelift gingen we de berg op, vanwaar we een fantastisch uitzicht hadden over Rio by Night. Die avond zijn we met een aantal van het hostel wezen stappen!! Heerlijk om weer te dansen en om Rio ook zo te beleven.

Donderdag 12 juni, een dag die ik niet snel meer vergeet; Het begin van het WK in Brazilië. Wie had ooit gedacht dat ik, Loreen, ook maar iets van voetbal daadwerkelijk leuk zou vinden? Maar echt mannen; ik ben stil (of ik doe in ieder geval echt heel erg mijn best), weet wat buitenspel is, snap nu wat recht in de kruising is, begrijp de publiekswissel en klap en juich op de juiste momenten!

De eerste wedstrijd van Brazilië tegen Kroatië bekijken wij op het FIFA Fan Fest op het strand van Copacabana. Eenmaal hier aangekomen is de rij zo achterlijk lang dat we besluiten om er helemaal vooraan gewoon tussen te sneaken. Dit lukt verrassend makkelijk. Samen met nog zo'n 10.000 andere fans is het een paar uur voor de wedstrijd al dolle boel en vermaken wij ons uitstekend. Schijnbaar vallen wij goed op in ons Braziliaanse shirt, want veel mensen willen met ons op de foto. Ik ben dan ook benieuwd op hoeveel (vakantie)kiekjes wij staan en op hoeveel Braziliaanse zenders wij zijn uitgezonden. De wedstrijd zelf is fantastisch om zo mee te maken en de sfeer is nog steeds heel goed. Ja.. het was misschien niet de eerlijkste wedstrijd, maar wij hebben dit heel anders ervaren dan waarschijnlijk iedereen in Nederland. Want wees eerlijk jongens, als hetzelfde voor Nederland zou gebeuren zou er ook geen haan naar kraaien...

De dag erna is het de dag van de waarheid voor Nederland; is er sprake van revanche of niet? Om in ieder geval op tijd te zijn voor de wedstrijd vertrekken we al vroeg naar Ilha Grande. Een prachtig, autovrij, eiland dichtbij Rio. Na een snelle duik in het zwembad, trekken we ons oranjetenue aan en gaan we op zoek naar iets waar ze de wedstrijd uitzenden. We stuiten op een restaurantje pal aan het strand waar al wat fanatieke Chilenen zitten. (Die uiteraard voor Nederland zijn) Samen met hen en wat anderen genieten we van de wereldwedstrijd! 5-1, wat een nederlaag! De Spanjaard in ons midden weet ook niet hoe snel ie zijn shirt moet uittrekken en is nog wel zo sportief om met ons op de foto te gaan.

Het is fantastisch om te merken hoe het voetbal hier leeft en dat daadwerkelijk overal (van tankstation tot supermarkten) het voetbal wordt uitgezonden. Het is dan ook echt heel bijzonder om het WK mee te maken in een land waar voetbal heilig is en waar alle culturen het met elkaar vieren.

Op Ilha Grande hebben we genoten van het prachtige strand en hebben we nog een hike gedaan naar een van de mooiste stranden ter wereld: Lopes Mendes. De tocht was survivalwaardig en ging dwars door de jungle. Onderweg hebben we zelfs nog een hele groep aapjes gespot.

Het was dan ook bijna jammer om dit mooie eiland weer te moeten verlaten, maar tegelijkertijd weten we dat er ook weer heel wat moois staat te wachten.
In Paraty hebben we de tweede wedstrijd van Brazilië weer tussen de locals, zittend, op een pleintje bekeken. Echt spetterend was de wedstrijd niet, maar het was opnieuw weer een hele belevenis.

Die woensdag was het de tweede beurt van Nederland op het WK. Wij besloten om dit heerlijk in onze bikini aan het strand te kijken, met een caipirinha in onze hand. Helaas besloot het lot behoorlijk anders.... Om 10 voor 1 valt alle stroom uit aan de kustzijde. Hierdoor zijn wij genoodzaakt om heel snel naar de stad te verkassen (wat 30 minuten lopen is!) om daar de wedstrijd af te kijken. Met behulp van een Belg weten we een lift te regelen en kunnen we 22 (heel cruciale) minuten later pas de wedstrijd bekijken en missen we de 1-1. Aangezien we het eerste de beste cafe met televisie zijn ingegaan besluiten we om in de rust iets anders te zoeken. In een ander restaurant kijken we nu met twee fanatieke Zuid-Afrikanen. Gelukkig weet Nederland na een moeizame wedstrijd wel met 3-2 te winnen!!
Hierna lopen we terug naar het strand waar inmiddels alles is hersteld en we Spanje-Chili bekijken in een strandtent met alleen het personeel, gratis caipirinhas en in de regen. Hilarisch om te zien hoe iedereen hier tegen Spanje is, waarom precies? Geen idee, maar het was stiekem heel leuk om Spanje opnieuw aan een nederlaag ten onder zien gaan.

De dagen erna is het weer niet veel beter en zit er niet veel anders op dan een Penozamarathon te houden! Als we dan toch zo dapper zijn om er gewoon op uit te trekken blijkt wel weer dat haastige spoed zelden goed is...
Van het hotel naar het centrum is dus een dikke 30 minuten lopen en aangezien wij de bus van 10.00 uur naar Trindade willen en pas om 9.25 weglopen, hebben we haast. Natuurlijk besluit juist nu mijn slipper het te begeven op de hobbelige stenen en zit er niets anders op dan op mijn blote voeten naar de eerste Havaiana store te gaan en nieuwe te kopen. Heel vervelend.... (de bus hebben we overigens nog gehaald ook!)

Morgen vertrekken we naar Sao Paulo, waar we zondag en maandag op de oranjecamping verblijven! Zoveel zin om met alle gekke oranjefans eerst een hysterisch feest te hebben met kneiters van hits van onder andere Danny de Munk en de Dikdakkers, en om daarna maandag mee te lopen in de oranjemars richting het Oranjeplein en vanaf hier de wedstrijd Nederland-Chili bekijken!!

Dat wordt spannend!!!

Ciao lieve mensen!!