La Pura Vida!!

La Pura Vida; van kleine dieptepuntjes tot (letterlijke) hoogtepunten....

Buenos dias!!

Het is alweer een tijdje geleden dat er een verslag uit mijn vingers rolde, dus vandaar dat ik er weer even voor ga zitten om jullie allen weer op de hoogte te houden van onze reisavonturen!

Tijdens mijn laatste verslag waren we nog in la Fortuna, Costa Rica. Hier hebben we, in verband met het slechte weer, niet heel veel meer kunnen doen dan zwemmen in de 25 verschillende baden van Baldi. Daarna zijn we naar Monteverde vertrokken, waar we hoopten dat we Pasen in mooi weer zouden kunnen vieren.
Gelukkig was dit het geval en waren wij blij verrast om weer eens de heerlijke zonnestralen op onze blote huid te kunnen voelen.

Helaas waren onze paasdagen een beetje kak. Letterlijk...... Door een onbekende oorzaak was het dolle boel met ons drieën, waardoor we verplicht waren in onze hotelkamer te bivakkeren.
Toch wilden we wel een van de (letterlijke) hoogtepunten van Monteverde zien. Door middel van een zogeheten Skywalk loop je over 8 verschillende bruggen over het prachtige regenwoud.
Nadat we al onze krachten hadden verzameld, hebben we zo goed en zo kwaad als het kan over de bruggen gewandeld. Ondertussen echt wel genietend van het mooie uitzicht, maar wel extra snel wandelend..... ;-)

Na Monteverde was het de beurt aan Montezuma. Na een lange reis kwamen we aan bij een prachtig huisje, met eigen keuken en veranda en een goddelijk zwembad. Aangezien iedereen zich weer topfit voelde hebben we hier een aantal dagen heerlijk genoten van het weer, de mooie natuur en het feit dat we weer beter waren.

Aangezien we hadden ervaren dat reizen met het openbaar vervoer in Costa Rica toch veel langer duurt dan wij hadden verwacht, besloten we om een auto voor 3 dagen te huren. Op deze manier zouden we veel sneller en makkelijker naar nog een aantal toeristische plekken kunnen.

Zo gezegd, zo gedaan! Op vrijdag stonden wij helemaal klaar om ons gehuurde autootje (uiteraard een automaat, want schakelen is nou niet helemaal mijn ding), in ontvangst te nemen. Helemaal verheugd waren wij om te zien dat het een grote, grijze auto was. (merk; uiteraard geen flauw idee!)
Achteraf hadden we kunnen bedenken dat er iets mis zou gaan met deze auto, want tot nu toe kun je nou niet echt zeggen dat wij veel geluk hebben met voertuigen. Doordat wij te weinig krediet op onze creditcard hadden, was het niet mogelijk om de auto te huren.... Hoe lullig!

Een beetje verdrietig en beduusd moesten we snel beslissen wat we dan wel wilden gaan doen. Aangezien de enige bus in dit kleine gehucht over een half uur zou vertrekken, hadden we maar heel kort de tijd om iets te bedenken. Uiteindelijk besloten we om dan maar richting Santa Teresa te gaan, een surfersdorpje vlakbij.

Maar ja, ergens is het misschien maar goed geweest ook, ze moeten hebben geweten van onze deskundigheid in het besturen van voertuigen. (Want vergeet vooral niet mijn autoincidentje vorig jaar in Mexico met de politie en Anouk haar intieme ontmoeting met de golfkar en een container...)
En zo konden we tenminste bij alles wat we uitgaven zeggen; tja, we hebben toch geen auto gehuurd! (Al weet ik wel dat dat geld nu inmiddels ook al wel 4 keer is uitgegeven....)

In Santa Teresa hebben we geheel in eigen stijl Koningsnacht gevierd en geprobeerd om dan toch eindelijk eens die knappe surfers te spotten. Helaas was ook dit een fiasco want er zat werkelijk niets potentieels bij.

Vanuit Santa Teresa vertrokken we voor de laatste dag van Suzan naar San Jose, aangezien we hier afscheid van elkaar zouden nemen.

En dat afscheid was helemaal niet leuk en ook heel gek; daar stonden we dan 's morgens heel vroeg Suzan uit te zwaaien op het vliegveld. Zo'n gek idee dat we elkaar pas over 3 maanden weer zien.
We hebben echt een te gekke tijd samen gehad en zoveel gezien en meegemaakt dat het absoluut een reis is om noooit te vergeten!

Aangezien Anouk en ik de volgende dag pas naar Lima vlogen, hadden wij nog een extra dag in San Jose. Niet heel bijzonder, aangezien het een lelijke stad is die hard een opknapbeurt kan gebruiken.

Gelukkig was het de dag erna tijd voor onze volgende halte: Peru. Na een goeie, snelle vlucht, vertrokken we vanuit het vliegveld naar het historisch centrum in Lima. Uiteraard deden we ook dit in stijl; in een dikke, zwarte, net nieuwe (denk ik) Mercedes werden wij vervoerd en pal voor ons hotelletje afgezet. (Want tja, we hadden toch geen auto gehuurd...)

De volgende ochtend zijn we het mooie centrum van Lima gaan verkennen. We begonnen met de wisseling van de wacht van het parlementsgebouw. (Je weet wel, zo'n klungelig optreden van de portiers, net zoals in Engeland bij Buckingham Palace.) En daarna hebben we onder meer nog de kathedraal en het beroemde Plaza de las Armas gezien. We eindigden onze dag met een typisch Peruaans hapje en drankje. De Pisco Sour was niet helemaal ons ding, maar het eten was goddelijk. (we hadden immers toch geen auto gehuurd...)

Na een dag in Lima te zijn geweest, vertrokken we in een superchique bus (a.k.a. vliegtuig want we kregen een tassencontrole, veiligheidsfilmpje, maaltijd, drankje en filmpje) naar Ica.

In Ica, of nou ja Huacachina, hebben we werkelijk waar een van de vetste dingen ooit gedaan en gezien. Op de prachtige zandduinen hebben we gesandboard, genoten van het bizarre uitzicht van alleen maar zand en crossten we met hoge snelheden in een buggy door de woestijn. En ik moet het zeggen, met enigszins wat trots, dat het mij gewoon gelukt is zonder enkele kleerscheuren of andere ongelukjes, die bergen af te scheuren met mijn board onder mijn buik!
Uiteraard kwamen we wel vast te zitten met de buggy in het zand, waardoor we met de hele groep moesten helpen duwen, maar he; dat was toch niet mijn fout!

Nog helemaal stuiterend van adrenaline vertrokken we de volgende dag naar Nasca, waar we de beroemde Nasca lijnen hebben bekeken. Over deze lijnen bestaan tientallen theorieën, en of je ze nu gelooft of niet, het is best indrukwekkend om vanaf grote hoogte deze enorme figuren en lijnen in het 'zand' te zien staan.

Na Nasca was het de beurt aan Arequipa, waarvandaan ik nu in een heerlijk waterig avond zonnetje op het dakterras van ons hotel aan het typen ben.

Tijdens de lange busreis hiernaartoe hadden wij een wel erg bijzondere 'steward'. Hij maakte elke lettergreep die eindigde op een 'o' of 'a' zo lang dat An en ik hier vreselijk de slappe lach van kregen. Gelukkig waren wij niet de enigen die het grappig vonden en moesten onze buren ook heel hard meelachen.

De eerste dag in Arequipa hebben we direct het klooster bezocht. Dit is een van de grootste kloosters ter wereld en is eigenlijk gewoon een dorp op zich met haar 80 huisjes en een eigen kerk (natuurlijk!!). Daarna nog een verder deze 'witte stad' bezocht, die haar naam te danken heeft door alle witte gebouwen die zijn gemaakt met vulkaanspul. We kijken dan ook uit op een paar prachtige bergen met witte sneeuwtoppen.

Gisteren, de tweede dag in Arequipa, hebben we ook niet anders gedaan dan de mooie stad verkend. Hier krijg je natuurlijk dorst van en dus ploften we neer op een van de vele terrasjes in de stad.
Op dit mooie terrasje hebben we onze eerste echte megablunder gemaakt; Er kwam een jongen naast ons zitten met een lelijke, lange baard. Ik zag hem al in de verte en zei toen al tegen Anouk dat ik dat zo ontzettend lelijk vind bij jongens en dat hij eigenlijk best een mooie jongen zou kunnen zijn, maar dan zonder baard. Nadat we hoorden dat hij engels sprak, vertelde Anouk dat ze had gelezen dat de baard voorkomt bij de top 40 van typische backpackers kenmerken. Nogmaals vertelde ik dat ik dat echt niet mooi vond toen de jongen ineens zei: "Nee, je vindt mijn baard dus niet mooi?" AI!!! Pijnlijk moment, maar ik heb toch maar eerlijk nee gezegd....
Later bleek ie ook nog eens bij de Oranjecamping te mogen werken (puh.. hij wel??) en komen we hem misschien dus nog eens tegen ook. (Overigens hebben we dit stiekem zitten afluisteren hoor!)

En dan vandaag; vandaag hebben we een heel bijzonder museum bezocht. Het museum gaat over Juanita, een mummie die 16 jaar geleden gevonden is hier in de bergen. Het bijzondere aan deze mummie is dat ze nog volledig intact is. En daarmee bedoel ik dat de huid nog mooi is en de haren nog echt zijn. Zo bijzonder om te zien. In een vriescel van -20 graden wordt ze bewaard en kun je haar bewonderen. Ooit is ze als offer aan de goden begraven in de bergen en gestorven door een klap op haar hoofd. Door de ijskoude temperaturen is het mogelijk dat deze mummie meer dan 500 jaar bewaard is gebleven. Wij waren onder de indruk!

Morgen vertrekken we naar Cusco, waar we de beroemde Inca Trail naar Machu Picchu hopen te lopen. Daar hebben we erg veel zin in!

Bedankt weer voor het lezen en volgen van onze avonturen en tot over minder dan 90 dagen!!!

Besos y abrazos!!